Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 10]

melodie depb 1539, nr. 82

[p. 11]

2 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Aenmerct doch mijn geclach,
Ghi ruyters fraey van sinnen!
Ick truere nacht ende dach
Ende roepe: ‘O wy, o wach!’
Dwelc ic wel claghen mach.
Want, om een die ic eens sach,
Therte is doorstraelt van minnen.

2
Mer lacen, hoort hier naer:
Al heeftse mi gheleken,
Een ander sach ick daer
Staen spreken teghen haer.
Dat schouwen viel mi swaer
Ende ick ghinck van daer...
Dat herte, dat docht mi breken.

3
Beroert was al mijn bloet,
Ic en const mi niet bedwingen.
Dat dede vrou Venus bloet,
Die alle herten voet
Al metter minnen gloet.
Al mijn bloet nam sinen vloet,
Tmost ter nosen uutspringen.

4
Den nacht viel mi te lanc,
Ic en conde niet langer dueren.
Ic was in haer bedwanck,
Die minne ginck haren ganc.
Die swaer gepeysen stranck,
Haer en weet icx geen ondanc,
Mocht si mi noch gebueren.

5
Och, mocht eens anders gaen,
Wilde den tijt verkeeren:
Al ben ick ghevaen,
Bedruct met menigen traen
Al om dat minnelijck graen,
Alle druck soude ic versmaen
Ende altijt vruecht vermeeren.

6
Elck die dit liedeken singt:
Mint vrolijc tot allen tijden!
Die uuter schalen drinct,
Mer die vrou Venus schinct,
Mijn lijden overdinct:
Ist dat ghi int beecxken sprinct,
Certeyn, ghi moet wat lijden.