Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 2. Commentaar

[p. 32]

22 Een aerdich vrouken hevet mi bedroghen
AL XLIV

Lit.: FvD I, p. 418.

Bronnen:
Eccl., p. 112. Het LIIII. Liedeken op de wijse, Een aerdich vrouken heeft my bedrooghen.

Een boo- sen mont die can hier on-eens
ma - ken//het volck deur mis-ver-stant//
Hy can- se drij - uen om seer cley-ne
sa - ken// al in ver-scheyden lant//
een
stadt vast en plai-sant// can hy hier wel ver-der - uen//hy
roc-kent hier dis-coort// de rij-ken die hem er - uen// die
wer-den me-nich-wer-uen//deur hem al hier ver-stoort.

De notatie van de Stollen bij Eccl. is problematisch. Het teken onder de aatste toon f' geeft misschien aan dat een samenklank met de voorafgaande toon a' bedoeld is. Een andere mogelijkheid is dat de eerste keer a' en bij de herhaling f' gezongen moet worden (ouvert en clos). De afsluiting bes'-f' is echter onwaarschijnlijk. De rust die na de a' en/of f' behoort te staan is door Eccl. uit nood aan het begin toegevoegd. Wij hebben in beide gevallen gekozen voor de a', in overeenstemming met het DEPB.

[p. 33]

DEPB CXLII (Sch., p. 173). Dits die wise van Een aerdich vrouken heeft mi bedroge.

Die we-relt erch heeft mi be - dro-ghen Daer ic op
was ver-gect Haer smee-cken-de woer-den sijn al ghe -
lo- gen Dat vin- de ic nu per-fect Si is mi te
seer doer-trect Seer dob - del oock van gron-den Dus keer ic
mi van haer Sy payt-er al - so ve - le met ha - ren
loo- sen mon-de Ick en acht- se niet een hayr

In DEPB is het lied. waarschijnlijk door notatiefouten, verminkt.