Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 164]
| |
[pagina 165]
| |
Een oudt liedeken1.
Tyrannich werc, vol archs gedronghen,Ga naar margenoot+
mi en twifelt niet: noeyt erger quaet!
dat ic oyt was van Venus' discipels jonghen,
Dat maect mijn herte al desperaet.
Ick hebbe u verloren, mijn toeverlaet,Ga naar margenoot+
Ic en weet niet hoet gaet.
Alleen so blijve ic, boelken, inder noot,
Want trouwe is nu ter werelt doot.
2.
Alle mijnen druck moet ic nu ontbinden,
Hoe wel mi tvermaen is leedt.
Gheenen troost en can ic aen u ghevinden,
Elders te soecken dat waer mi onghereedt.
Noyt scherper snede mijn herte doorsneet,
Och, noeyt spere so wreet!
Si heeft mijn herte heel doorvloghen.
Ter eeren van u, schoon lief, so wil ict gedoogen.
3.
Gheen dinc ter werelt en dunct mi so fel,
dat mijn jonc herte also seere deert,
Als dat si met een ander bedrijft haer spel,
die mijn jonc herte also seer begeert.
Het is mijnder herten een snijdende sweert;
Och, ic bens onweert.
dat ic die alderliefste moet wesen schu,
des sterve ic thien duysentich dooden nu.
4.
Wee mi dat ic oeyt was gheboren!
Ter droever tijt ic die werelt aensach.
Dat ic moet derven die ic heb uutvercoren,
dat is mijnder herten een swaer gelach.
Ic mach wel roepen: o wy, o wach,
Ende bedrijven geclach.
Coemt, doot, haelt mi uuten verdwijne!
Want langer te leven is mijnder herten pijne.
5.
Schoon lief, als ic van deser werelt sal sceiden
Ende ghi met eenen anderen doet u gevoech,
Segt doch eens: God wil zijn siele geleyden.
Hebbe ic also vele, tis mi genoech.
die noeyt dat pack van minnen en droech,
Oft en trock die ploech
der jalousien in swaer verdriet,
Ic rade u voor tbeste: sidyer niet en coemter niet!
|
|
