Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen

[p. 72]

32
Het wayt een windeken coel uuten oosten
Een oudt liedeken
AL LXIX melodie tekst

Een oudt liedeken

⁺ Het wayt een windeken coel uuten oosten.
Hoe lustelijc staet dat groene wout!
Die vogelkens singen; wie sal mi troosten?
Vrouwen ghepeyns is menichfout.

Ic wil mi selven eens gaen vermeyden
Al daer die liefste te woonen plach
Ende dencken om den tijt voorleden;
God gheve die liefste goeden dach.

Ic was een clercxken, ic lach ter scholen,
Den rechten wech hebbe ic ghemist.
Schoon jonghe vrouwen doen mi dolen.
Weder te keeren dat dunct mi best.

+ fol.41r

[p. 73]

4.

 

Dit heffe ic op, dat wil ic vaten

 

Al om een die alder liefste mijn.

 

Drincke ic mi droncken, drinct ghi bi maten:

 

dat u misquame dat waer mi leedt.

Noch weet ick een liefken uutvercoren,
daer waer ic also gaerne bi.
Wat icse minne, tis al verloren.
Crancken troost so gheeft si mi.⁺

Al op den hoeck van deser straten
daer woont so properen meysken fijn,
Daer sal ick noch eenen nacht bi slapen,
Oft craey en salder gheen voghel zijn.

Rijck God, mach ic den dach noch leven
dat si mi minde ende ic haer niet!
So soude mijn herteken in vruechden leven,
Dat nu leyt in swaer verdriet.

Nu is dit lot op mi ghevallen,
Daer ick een cansse af wachten moet.
Ay lacen, ic en heb gheenen troost met allen,
Niet dan altijt druc ende teghenspoet.

+ fol.41v