Antwerps liedboek

213 Een nyeu liedeken.

1
EN ick soude tot minnen boele gaen.
Den wech valt my so leyt.
Soo wye den bosse schade seyt
Die doet den grauwen ros aen

2
Den sneeu die was gesmolten
daer lieper een bosselijn door
So wie zijn lief behouden wil
die stelle zijn lijf daer voer.

3
Ic stont op hooghen berghen
Ic sach een steynen hous
daer rijden alle merghen
drie stoute slumerkens ous. |

4
Die een dat was een ruyter stout.
Die ander was een boermans soon.
Die derde was een lantsknecht goet.
Hy woude tbruyn mechdelijn haen

5
Mijn moeder dede mi vragen
Oft ic den ruyter woude haen
So moeste ic desen somer lanc
Sijn leersen en sporen doen aen

6
Mijn moeder dede mi vragen
oft ic den keerl woude haen
So moeste ic desen somer lanc
Met zijnen rossen tso velde gaen

7
Mijn moeder dede mi vraghen
oft ic den lantsknecht woude haen.
So moeste ic desen somer lanc.
Metter flesschen so wijne gaen.

8
Boeren dat zijn boeren.
Sy drincken so selden den wijn.
So | en doet die vrome lansknecht niet.
Hi schencter so dapperlic in

9
Boeren dat zijn boeren
Si drincken so selden den wijn
Si drincken lieuer botermelc
Dan den hueschen coelen wijn

10
Die dit liedeken dichte
dat wasser een lantsknecht fijn
Sijn herte dat verlichte
Tso Heynsberch inden wijn

11
Maer diet eerst heeft ghesongen.
Dat wasser een Lantsknecht goet.
Hi heeft daer aenden dans geweest.
Met ons Keyser dat edel bloet