Antwerps liedboek

212 Een amorues iedeken.

1
EEn Venus dierken heb ic wtuercoren
Gheen scoonder en weet ic nv terstont
Om haer so wil ic nv vruecht orboren
Int aensien van haren lachenden mont.
Haer keelken wit haer borstkens ront
Maken mi vrolic van sinne.
Scoonder en was noyt van moeder geboren.
Tis recht dat icse beminne

2
Gelijc gout huer hayr is van coluere.
Twe oochskens ter amoruesheit snel.
Twee borstkens ront soet van natuere.
So is mijn lieueken dat weet ic wel
Sedich van geeste ende niet rebel
Is mijnder herten keyserinne |
Ic en weet ter werelt gheen lieuer creatuere
Tis recht dat icse beminne.

3
Noch heeft si een hoochmoedighe coragie
Ende daer toe eenen fieren ganc
Int triumpheren bedrijft si ragie.
Ic en hoorde mij dagen noit soeter sanc.
Dan si en bedrijft met haren voys geclanc.
Het dunct mi puer een Goddinne.
Ghefatsoneert is si als een ymagie
Tis recht dat ickse beminne

4
Ick en can vergeten mijns liefs manieren
Haer vriendelijck wesen haer fiere gelaet
Crijge ic gheenen troost door haer bestieren
So wort mijn herte heel desperaet.
Mocht ic met haer mijn troost mijn toeuerlaet
Soo waer ic blijde van sinne
Vruecht ende solaes soude ic hantieren
Tis recht dat icxse beminne

5
Princesse ient die mijn vruecht doet breeden
Al mocht ic hebben van goude swaer
Tgewichte van v ic en sal van v niet scheeden

[fol. 123r]

 

Ghi blijft mijn liefste wederpaer.

 

Want aen v liefken en weet ic gheenen maer.

 

Dan alle vruecht een gewinne.

 

V wesen reyn en mach mi niet verleeden.

 

Tis recht dat icxse beminne.