Antwerps liedboek

(2001)–Anoniem Antwerps liedboek– rechtenstatus


193 Een amoreus liedeken. 1 HEt was een aerdt een aerdich medecijn. Op eenen morgen stonde. En daer vant hi vant hi een vrouken fijn. Sy had een so diepen wonde. Sy vraegden dat meesterken op dat pas. Oft hi een meester vander wonden was. Sy hadts van done. Do neempt v tent en tentelt my. Van goeder herten bly Pijnt v te spoene
[Folio 110v]
2 Hy nam dat vrou dat vrouken bider hant als meester gepresen Hi leydese daer aldaer aen eenen cant Om haer te genesen Sijn bus metter saluen die was daer bereet En daer me dat hi tegent goelijc vrouken street dat vrouken riep salft mi salft mi noch eens noch eens al binnens beens Oft ick ontsinne. 3 Dat Meesterken gaf en gaf dat vrouken soet Al vanden beste hy soudese noch eens tenten tenten metter spoet maer zijn tente en woude niet vesten Sijn tente die faute gelic een riet Van schaemte dat hi dat vrouken liet Als die veruaerde dat vrouken riep hoort mijn \| hoort mijn beueel Maer tentelt my noch wel Met lacker aerde 4 Prince dat meysken moeste daer vlien met also groote onteeren Die busse metter saluen was qualijcken versien Voor sulcke oude seeren Dat vrouken riep luy ende daer toe fel Armen duuel leert irst v ambacht wel Leert eerst cureren Ghi mocht veel beter eerst gaen lappen v schoen Arm allendighe loen dan vroukens tempteeren