Antwerps liedboek

192 Een nyeu liedeken.

1
HOort toe den hoop met allen.
Wat te Lueuen is ghebuert
zijnt sint Iansmisse is gevallen.
Van een Clercxken on|getruert.
En van een moederlijc meysken.
Si hadden malcander lief.
Al sprack hise menich reysken.
Dat en bluste noch niet haer gerief

2
Hi slachte Vrou Venus knaepen.
Sint Jooris bisschop maecte hem nat
Om in haer blanck armkens te slapen.
Hi haer so vriendelijcke badt
Dwelcke si hem consenteerde.
Van vaer en Moer was hi bevreest
Mer tmeysken douders informeerde.
Hoe si ghequelt was van eenen gheest.

3
Screyen iancken croegen en stenen
sachmen aen dit meysken fier
Och moeder waer sal ic henen
noit maecht en leet sulc dan|gier.

[fol. 110r]

 

Eenen geest sal mi die leden breken

 

Ten dient niet langher gestilt

 

Of alleen moet ic tegen hem spreken

 

Op den voorsolder hi comen wilt

 

 

 

4

 

De ouders hier af seer verscriecten

 

Maecten haestich huer bedde beneen.

 

Op gheen boeuerye si en mickten

 

mer hebben huer lief dochter gebeen

 

Willet paciencelic verdragen

 

Al wat v den geest aendoet

 

Wi hopen in corten daghen

 

Sal al zijn pijne zijn geboet

 

 

 

5

 

Tsauens ontrent den neghen

 

wort dit meisken seer beureest

 

Och moerken ic moet sonder beiegen.

 

Daer bouen gaen spreken den geest.

 

Den clerc quam ter veynster inne.

 

Bi zijn liefste moeder naect

 

Die gheest quel|de zijn liefste minne

 

Datter die coetse af heet gecraecht

 

 

 

6

 

De ouders niet seer vast en slipen

 

haer iammerde tsdochters verdriet

 

Seer lude si biddende riepen

 

Liefkint lijdt al wat v geschiet

 

Geeft goet erue arbeit mede

 

Al wat hi v beueelt.

 

Consentert al hem tzijnder vrede

 

Op dat ghijt niet langher en bequelte

 

 

 

7

 

Tsnuchtens ginghen vrienden en magen

 

Met medecijn tot haer bedde vroech

 

Meysken sey de geest sou mi plaghen

 

de dic niet altijt zijn geuoech

 

Tgheslachte weende seere

 

Tmeisken was van verwe bleec

 

Och vrienden dat weet onsen here

 

Hoe dat mi den geest te nacht bestreet

 

 

 

8

 

Ten baet seyt si hulen | screyen en lollen.

 

Alleen ic mot die pijn lijen

 

Siet hoe ic hier ligge geswollen

 

Door des geest pijnlic bestrijen

 

Wt die vrienden sonder weder leggen.

 

Spraker eenen boerdelic onversaecht

 

Cosijn dorstic ic sout seggen

 

V dochter mijn nicht en is geen maecht