Antwerps liedboek

103 Een oudt liedeken.

1
IC hads mi onderwonden
Van eender ioncfrou fijn
Si snijt mi diepe wonden.
Al in dat ionghe herte mijn
och hoe mochtic haer dienen
Haer gestadich dienaer zijn
Al heeft si mi gheuanghen.

[fol. 58v]

 

Haer vrij eyghen wil ic zijn

 

 

 

2

 

Het is der minnen seden

 

Dat si ongestadich zijn

 

Si spreken schoone woorden

 

int herte en meynen zijs niet.

 

Vanden eenen totten anderen.

 

Gheen trou daer en si.

 

Hi sprac met valscher herten

 

Och ghi zijt die liefste mijn

 

 

 

3

 

Des en ben ic niet alleyne

 

dat achte ic waerlijck cleyne

 

Twee honden aen eenen beyne.

 

Si dragen selden wel ouereen

 

Met grimmen ende met morren

 

Ten mach niet anders zijn

 

Hi moet wt mijnder herten

 

Een ander weder daer in

 

 

 

4

 

Mijn lief die wil wandelen

 

daer slae den hencker toe

 

Vanden eenen totten anderen |

 

Die hi veel lieuer hae

 

Ende hi mi niet en meende

 

Die ick so wel vermach

 

So wil ic hem laten varen

 

Ende hebben veel goeder nacht