Antwerps liedboek

90 Een oudt liedeken.

1
ICk hebbe ghedraghen wel seuen iaer
Een pacxken van minnen tvalt mi te swaer
Ick ben bedroghen.
Ic waende den wilden valc hebben geuangen
Hi is mi ontuloghen.

2
Joncheer wildi daer loon af hebben
So coemt noch tauent tot mijnen bedde.
Sijt seker dies.

[fol. 51r]

 

Mijn man die is van | huys ghereden

 

Tis zijn verlies.

 

 

 

3

 

Joncfrouwe ghi hebt so fellen honden.

 

Oft si mi beten diepe wonden

 

Waer v dat lief.

 

Op v mans bedde en come ic niet

 

Wat mijns geschiet

 

 

 

4

 

Joncheere mijn honden sal ic doen binden

 

Aen gheen groen heyde daer staet een linde

 

In eenen boomgaert

 

Daer sullen wi twee genoechlijck wesen

 

Stout onueruaert.

 

 

 

5

 

In gheenen boomgaert dat hi quam

 

In sinen armen dat hijse nam

 

Si riep aymi

 

Dat ic v oeyt so lief gecrege.

 

Seer rouwet dat mi.

 

 

 

6

 

Joncfrouken en roept niet so seere

 

Ghi sult een goede vrouwe wederom keeren

 

Tot uwen man

 

Ende segt dat ghi waert roosen lesen

 

Int soete dal

 

 

 

7

 

Rooskens te lesen is bi manieren

 

In ghenen velden so menighertieren

 

Des seker zijt

 

Al soude mijn man zijn | ooghen wt crijten

 

Hi is mijns quijt.