Antwerps liedboek

91 Een oudt liedeken.

1
IC weet een vrouken wel bereyt.
Si heeft mijn herteken beuaen
Met haerder gansscher minlicheyt.
Ick en cans haer niet ontgaen
Haer ionste moet ic dragen
Haer wesen is so wel ghedaen.
Si staet in mijn behaghen

2
Schoonder wijf en sach ic nije
Dies wil ic mi vermeten
This recht dat ic haer vrienschap bije
Want si doet mi mijn druck vergheten
So reyn zijn alle haer sinnen
Mi is te badt dat icse aensie
die alder liefste die ic beminne

3
Haer mondeken haer oochskens claer.
Si blincken als cristal
Mocht icse spreken oft comen naer.
Dat waer mijn begheren al
Mer lacen neen ic niet
dat doen die quade clappaerts tonghen

[fol. 52v]

 

Och si brenghen ons int verdriet

 

 

 

4

 

Dat vrouken is mi te hooghe gheboren

 

dies ic wel mach beschreyen

 

Al heb icse in mijn herte vercoren

 

Het is al in eerbaerheyden

 

Och lacen si acht mijns cleyn.

 

Ic wil noch al in hopen leuen.

 

Ende draghen mijnen druyck alleyn

 

 

 

5

 

Die liefste en can ic niet begheuen.

 

Si staet so vast in mi

 

Bouen al die daer leuen.

 

Het is recht dat segge ic dy

 

Och woude si dat verstaen

 

dat ic haer ghetrouwe boel soude zijn

 

So waer alle mijn trueren ghedaen

 

 

 

6

 

Och Venus vrouwe siet aen mijnen staet

 

door alle ioncfrouwen eere

 

Ghi zijt mijn troost mijn toeuerlaet.

 

Ic bids v minnelic op eere

 

Ghi zijt mijn liefken dies wel weert

 

Dat ic v diene mijn leuen lanck

 

Schoon liefken als ghijt op mi begheert.

 

 

 

7

 

Die dit liedeken heeft ghemaect |

 

Het quam wt rechter minnen.

 

Al en heeft hijt niet te recht gheraecht

 

Men salt in beste versinnen

 

Het was so huebschen knecht

 

Ter eeren van schoonen vrouwen

 

Heeft hi dit liet gedicht