Antwerps liedboek

89 Een oudt liedeken.

1
ICk draghe naest mijnder herten
Een verborghen mutsken fijn
Stont ick in haren sinne
Als si doet inde mijn.
Ende ic die waerheit wiste
So waer mijn trueren ghedaen.
Nv weet ick van te voren wel.
dat die liefde is vergaen.

2
Ick quam aen eenen verdoolden wech.
Ende daer vant ick een lindeken staen
Ick ghinck mi sitten rusten.
Ic was seer moede ghegaen
Ick ontspande mijnen boghe
Ick ruste mi in dat gras
Daer peynsde ick om die liefste mijn
Waer dat si veruaren was

3
Ick rade allen ghesellen ionck
Ende alle meyskens wel.
Dat si hem wach | ten vander muts.
Ten is gheen kinderspel
Si was mi aengedrongen.
Gegespt gelijc een schoe
Ick wilse gaen laten varen
Ende spreken den wijsen man toe

4
Mer die dit liedeken dichte
dat was een meysken fijn
Si hadde die muts van neghen maenden.
Si en constese niet voorby.
Si hadse neghen maenden lanck
In also grooter noot
Al vander muts is si ghestoruen
God gheue haer siele blijschap groot