Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[Voortijts al eer Auroor, haer blonde glans]

Stemme: Periosta.

VOortijts al eer Auroor, haer blonde glans
Stack boven Kim, als voorbodin des Sons,
Lach Hero'en sach van toorens ronde trans
In d'Hellespontsche vloeden naer gegons
Of zy haer lief Leander niet vernam,
Die zielleloos den oever schueren quam.

2 Soo haest sy wierd van verr' de romp gewaer

Die nadrende melden syn droev' uytgangh,

[p. 163]

 

En sagh 't gesicht beswalckt van 't lange hayr,

 

Een ware sorgh haer hertjen maeckten angh,

 

Soo dat sy flucx van torens wenteltrap

 

Daelden beneen, en liep na d'oever knap.

 

3 Daer sy hem vandt, niet lijckse wyleus plach,

 

Doen hy 't Corael bedruckten van haer mont,

 

En in de sneeu van Abastre, armen lagh,

 

Snoepend' het hooghst dat Min haer minnaers jont,

 

Maer doodt en bleeck geswollen als een padt,

 

Van 't water dat hem overweldight hadt.

 

4 Ach seyds' en sloegh fellelijck voor haer borst,

 

Wat wreed geluck my dese ramp bescheert,

 

Dat ick moet sien den alderpuycksten vorst,

 

Van Asia van Neptun' overheert,

 

O wee! O wach! ontydigh was de uur

 

Dat ick ten trans uytstack het teycken vuur.

 

5 Wat straffe sal den misslagh doch vergoen,

 

Dat ontydigh ick blak'ren liet de vlam

 

Geen ander dan dat ick voor 't laetste soen

 

Sijn lippen, nu verschroocken vael en stram

[p. 164]

 

En hem omhelsch, my werpend' in de zee,

 

Versellend' hem, die my hier leven dee.

N. Pels. Verandert in tijts.