Amsterdams minne-beekje. Deel 2



[pagina 160]
[Laest als ick eens op de kandt]
Stemme: Laura sat laest aen de beeck. LAest als ick eens op de kandt Langhs den Amstel heen, ginck ick treden, Van 'k weet niet wat overmant, Schijnende gantsch buyten reden, Want gedacht en genegentheden Houden van geen liefd of min, Want van diergelijcke saecken, En bevind ick geen vermaken, Maer een oprecht tegen sin. 2 Gaende dus al nae begheer
[pagina 161]
Langhs de groen begraesde wegen, Dichte by de Diemer Meer Heb ick my daer neer geseghen, Om te dencken in mijn sin Op 't veranderlijcke leve, Die haer in de strick begheven Van vrouw Venus dertel min. 3 Dat 'k al niet ken bedencken Van al dese noble basen, Doende vast haer sinne krencken, Door 't gemoet al stadigh rasen, En als dol gaen dese dwasen Doolen eenigh langhs de straet, Wandelen voor haer Liefkens deur, En kermen daer met groot ghetreur, Of de ziel ten naers uyt gaet. 4 En noch meer als dese reden Ginck ick by my selfs verhalen, Als 'k sagh al na beneden Phebus met zijn gulde stralen Nae het lage aertrijck dalen,
[pagina 162]
Inden wester Horisondt, Nemende als doen my gangen Weer naer huys toe met verlangen Want ick moede my bevondt Hoe seer het waeyt.