Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[Ey Daphne hebt medogen]

Stemme: Lycoor die door zijn stralen, &c. Ofte: Noyt was ons Amintas droever, &c.

EY Daphne hebt medogen
En koelt de brandt,
Die al zijn fris vermoghen
Geheel ontmant.

[p. 157]

 

2 Besiet hoe dat de Minnen

 

Hen gantsch verdwijnt,

 

En siel en rif van binnen,

 

Op 't snootst verkleynt.

 

3 Hebt deernis waerde maget,

 

Ontfermt u mijn,

 

En siet hem aen die klaget,

 

Door liefdens pijn.

 

4 O Daphne Herderinne,

 

Mijn Paragon,

 

Laet u de min verwinnen

 

Die mijn verwon.

 

5 Ic heb noyt vaeck voor desen

 

V trotsigheyt,

 

Maer liefde steets bewesen,

 

Gedient, gevleyt.

 

6 Dies laet u lieve oogen

 

Weerom tot mijn

 

Met soetigheyt bewogen

 

Gestadigh zijn.

 

7 Of anders so moet sterven

 

Amyntae Ziel,

 

Die geen vreucht kan beerven

 

Midts ghy verviel.

S P E nitoR.