Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje– Auteursrechtvrij
[pagina 141]
| |
Stemme: Verheft u diep gesucht. Ofte: Soo langh alst Muysje vry, etc.
Ghelijck de lent het kruyt
Maeckt dat het jeughdich spruyt,
't Geen uytgevroose scheen, door koele winters kou,
Alsoo verheught mijn hert int by sijn van my vrou.
2 Laura mijn lieve Beelt,
Naer u mijn geest staegh speelt
Naer u mijn hertje jaeght, uytmuntende Godin,
Mijn Laura lief mijn schoon, ghy zijt die ick bemin.
3 Ghy zijt het schoone Maeght
Die 't hertje liefde draeght,
Ghy zijt de geen die my mijn geesje maeckt ontrust,
Ghy zijt die mijn verheugt, verlicht, en maeckt in lust.
| |
[pagina 142]
| |
4 Wanneer ick in het velt
Mijn hert ter neer ghestelt,
Ick speel van vreught en lust, ick singh en queel een Liedt,
En stort mijn klaghjes uyt, neffens de koele vliet.
5 Als ick dan weder ga
Mijn lief mijn Lauwera,
Ick spreeck de Boompies toe, segh aengename blaen,
Melt aen mijn, waer mijn lief mijn Laura is gegaen.
6 'k En kan het seggen niet
De vreucht die mijn gheschiet,
Als ick maer om de naem van mijn lief Laura denckt,
't Schijnt dat mijn hert van lust in groote vreucht verdrenckt.
Liefde verblijdt. |
|