Amsterdams minne-beekje. Deel 2
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje– Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
Stemme: Amarilli mia bella.
ROsemonde beminde,
Wel schoon, maer preutsche Maeght,
Hoe kan men vinden, een sulcke wreetheyt
Begaefde borst, als ghy betoont och! armen
Aen hem, die nu door 't kermen
Heel afgemat is, Goddin laet u mijn klachten
Rosemonde, Rosemonde, Rosemonde versachten.
2 Kondt ghy langer aenschouwen
Sonder dat gh' u beweeght
Mijn druck en rouwe, o smert-lief-siende vrouw:
Daer ick by na, vergae en smelt in tranen,
Ja k sie de wegh al banen
| |
[pagina 68]
| |
Die ick betreen sal, soo ick u gonst moet derven
Rosemonde, &c. dat's sterven.
3 Ey Goddin siet de blijcken
Van mijn geplaeghde leen,
Die schier gelijcken een vande doode Lijcken,
Die vande aerd haest sullen zijn verswolgen,
En die 'k sal moeten volghen
So ghy noch in my hebt lust en schept behagen,
Rosemonde, &c. te plaghen
4 Ey neen laet liever dalen
Op my u lieve gonst,
Als ghy eerst de stralen, oorsaeck van dese qualen,
Op my eylaes liet vallen, die my wonden,
Dan sal ick zijn verbonden
Om t'uwen dienste van u verloste leden,
Rosemonde, &c. 't besteden.
Den mensch is veranderlijck |
|