Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[p. 53]

Vervolgh op 't voorgaende, waer in een daer-ontrent-weydende Harder het ongheval van dese voorghemelde Harder, aen zijn beminde Herderinne verhaelt.

Stemme: O schoone Caricklea,

Herder.

't BEdroeft my als ick 't denck hoe Cloris daer zijns Heeren dienst verlaet.

Herderin.

Wel hoe mijn liefste lief is Cloris van verstoort dat hy deur gaet,
Of stelt zijn meester hem heel vry?

Herder.

Och neen mijn lief 't komt anders by.

Herderin.

2 Wat heeft hem Philida in liefdens hoop zijn soete wensch verkort,

Herder.

Och 't is een droever schae // ten is geen liefdens onspoet dat hem schort,
Maer d'oorsaeck die hem port tot vlien,
Is tot een leeringh van ons lien.

[p. 54]

 

Herderin.

 

3 Heeft hy ontrouwigheyt gepleegt in synen toevertrouwden dienst.

 

Herder.

 

Neen lief hy heeft gheweydt // zijn vee daer hem de wolf op t'onversienst

 

By nacht zijn schaepjes heeft betraept,

 

Dewijl dat hy gerustigh slaept.

 

Herderin.

 

4 Eylaes zijn jonge vee // 't geen dat ick minden om haer witte vacht,

 

Is dat onnoosel mee // ghelijck mijn eene Lammeke omghebracht,

 

Och ist hier soo onveyligh noch,

 

Soo bid ick lief behoed my doch.

 

Herder.

 

5 Wel sal zijn droef gekerm // my strecken dan tot sulcken grooten vreucht,

 

Herderin.

 

V neem ick tot bescherm, van myne schaepjens en mijn jonge Jeught.

 

Herder.

 

Hier sien ick lief dat d'een zijn druck,

 

Streckt somtijts d'ander tot geluck.

E. D. Wittenoom, Soeckt en yvert.