Amsterdams minne-beekje. Deel 2

[Ach Harderinne, die my ontvlucht]

Stemme: Ach moorderesse, straffe Herderin,

ACh Harderinne, die my ontvlucht,
In het dichte belommerde Woudt,
Mijn schaepjens treuren, om het gesucht,

[p. 42]

 

Daer ghy my meed' onderhoud'

 

Ja de Bergen, de Boomen, Bos en dal,

 

Staen en treuren om mijn droef klagen,

 

Gaen ick weyden aende strandt,

 

't Schijnt het mulle drooghe zandt,

 

Kan mijn suchtjens niet al verdragen.

 

2 Het Nachtegaeltje schort zijn soet gesangh,

 

Al de Beemden staen bedouwt

 

Van myne tranen, en mijn geween

 

Dat beweeght het gantsche woudt,

 

Ja de kruyden, de spruyten, de bladen, en 't lof

 

Sijn beweeght door al myne suchjes,

 

En ghy met u wreede hert,

 

Hout mijn overgroote smart,

 

Voor u aenghenaemste kluchjes

 

3 De gure winden verkoelen niet meer

 

Mijn bedompt en branden 't hart

 

't Schijnt datse vluchten, om dat haer kracht

 

Door mijn branden verhindert wert,

 

Ja de stroomen die roocken, indien mijn borst

 

Haer ontrent komt te genaken,

[p. 43]

 

En ghy kund mijn branden 't hart,

 

Wel verlichten van de smart

 

Laet u hertjen in weerliefd blaken.

 

4 Ick ga des morgens vroegh voor u tent,

 

Te betrapen u voor den dagh,

 

't Schijnt dat mijn komen u is bekent

 

Want ick nimmer u en sagh,

 

Eer dat Phoebus zijn stralen ter kimmen uytsteeckt

 

Sijt ghy met al u vee te velde,

 

't Schijnt Aurora u opweckt,

 

En mijn droeve komst vertreckt,

 

Ock kon sy mijn droefheyt melde.

C. D. Wittenoom.

Soeckt en yvert.