Amsterdams minne-beekje. Deel 2


[Myn Rosemontje, mijn Engel verkoren]
Stemme: Waerom Lerinde deed' ghy my dees moeyten. Ofte: Voyci tantost la froidure banniere. MYn Rosemontje, mijn Engel verkoren, Aen wien mijn hert heeft te dienen ghesworen, 'k Bidt u mijn brave ziels Goddin, Laet u doch eens mijn trouwen min
[pagina 35]
Tot soete wederminne bekoren, Verand'rend uwe wrevel sin. 2 Al de lief lockende soete gesichjes En het gefloncker van d'heldere lichjes, Waer med' u geestigh voorhooft pronckt, Wanneer u oogh soo sluypende lonckt, Dat sijn geweest de gheschoten schichjes, Die my met liefd' hebben ontfonckt. 3 Die zijn my door mijn nieusgierige ooghen, Door al mijn bloet tot int herte gevlogen, En hebben al mijn ingewant Gesteken als in lichten brandt, Waer door mijn krachten moeten verdrogen Sal ick langh blyven in desen stant. 4 Laet dan mijn hertje ey laet dan mijn Engel, Eensjes mijn droev' en klachtigh gehengel, V gewenschste goetaerdigheyt Bewegen tot medooghsaemheyt En wilt niet langer houden ghemengel, Met 't wrevelsinnigh onbescheyt. 5 Soo sal mijn hert, soo en so sullen mijn krachten
[pagina 36]
Soo sal mijn zieltjen met alle gedachten Den Altaer van u treflijckheyt Op off'ren stad'ge dienstbaerheyt En ghy sult niet als wellusjes pachten En hebben al u sinnelijckheyt Den mensch is veranderlijck.