Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[Soo langh ick was bemind]

Stemme: Cephalus daeghlickx placht.

Coridon.

Soo langh ick was bemind,
En in u hert geschreve,
En u als waerste vrind
Mocht lieve kusjes gheven,

[p. 157]

 

Had ick voorwaer o schoon Lerind

 

Het aldersoetste leven.

 

Lerinde.

 

2 Soo langh ghy Coridon,

 

Geen ander had ghesworen,

 

Als my u zielens Bron,

 

Door liefd van u verkoren,

 

Wast staegh den loop van weeldes bron,

 

Tot mywaerts snel beschoren.

 

Coridon.

 

3 Maer nu heeft Galathe

 

Door dwingend' root beluystert,

 

Met spelen en singen me,

 

Mijn sinnen soo gekluystert,

 

Dat ick te gaen voor haer ben ree,

 

Daer 't alles is verduystert.

 

Lerinde.

 

4 En Tyters minne brandt

 

Doet my die vreucht be-erven,

 

Dat of schoon Atrop spant

 

Haer boogh om te bederven,

 

Ick graegh voor hem tot offerhant,

 

Sou duysent dooden sterven.

 

Coridon.

 

5 Maer of de schuym-Goddin

 

Ons herten had gestrengelt,

[p. 158]

 

En Galathe in min

 

Heel vruchteloos had gehengelt,

 

Souden weer voor een nieuw begin

 

Ons zielen zijn vermengelt.

 

Lerinde.

 

6 Hoe wel het silver hoogh

 

Mijn Tyter kon verwinnen,

 

En van u blyschap vloogh

 

Door u te lichte sinne

 

Sal ick uyt wien ick liefde soogh

 

V tot de dood beminnen

 

Coridon.

 

7 Wel aen dan schoone Maeght

 

Om wien ick soo veel nachjes

 

Mijn leven heb gewaeght,

 

Waeckend' met minne-klachjes,

 

Ick bidt my langer niet en plaeght,

 

Of handelt my wat sachjes.

 

Lerinde.

 

8 t' Sa Coridon wel aen,

 

Wilt alle mijn schaepjes leyden

 

Na voedend' Claverblaen,

 

Of groen begraesde weyen,

 

Soo langh mijn ooghen open staen,

 

Sal ick van u niet scheyen.

Hope voet.