Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[p. 136]

Een ander. t'Samenspraeck tusschen Juffrou en Mus.

MUsie, lusie, gauwe diertien
Wie sagh Bietien oyt, of Miertien
Soo sorghvuldigh als ghy syt?
Niet een speltie wort ick quyt
Of ghy vischt het uyt den sande
Ende brenght het my ter hande,
Nay ick, nimmer meer en faelt
Ghy te passen op de naelt,
Haer soo ras sy uytkijckt, treckie
Naeje met ie nayen t beckie.
Sieje dat ick myn onthul

[p. 137]

 

Even als een loome sul

 

Stae je niet: maer uyt myn vlechten

 

Pluckt de speltjes die daer hechten

 

Mit dat ick een haertje raeck:

 

Dus seyt Juffr op syn spraeck:

 

't Musje doen dat voelde rysen

 

Al syn aare, door dit prysen,

 

'K sal noch leeren watje waent

 

'k Ben een Musje van een maent

 

En studeer ick noch een Jaertie

 

'k Wed ick geeft te raen u Saertje

 

Maer leef ick'er negenthien

 

VVonder sult ghy aen myn sien.

P. C. Hooft