Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[p. 135]

Een ander.

't MUsje lusje van myn meysje
Plant zyn pootjes op het vleysje
Van haer blancke poesle krop
Ende steeckt zyn beckje op
Om te picken na de Peerlen,
't Schelmtje denckt ick wed de keerlen
Moeders zyn van 't leckere meel
Daermen toertjes voor de keel
Van Iupijn en al syn gasten
Af gaet backen, en de basten
Smelt met, 't is doch hemels ys
Tot een dronckje op de spys,
Ach! hoe souw daer eentje smaecken
Kon ick slechts daer achter raecken

[p. 134]

 

Hadde my 't geluck soo lief,

 

'k Past' op Kat noch Kieckendief

 

Of sy beeten, grepen, greesen

 

Dooden mocht my niemant desen.

 

Die een brockje van die kost

 

Die een brockje van die most

 

Eens te lijf slaet met dat brassen,

 

Is hy stracx ter doot ontwassen:

 

Maer wat dat ick hap of stip

 

t'Elcken reysje hael ick slip.

 

'k Sie een vogeltje in't glaesie

 

My de neb bien quam jer baesie

 

Vyt, ie waert haest opghesnapt,

 

'k Heb soo menigh Mugh gheknapt

 

De bekoort door 't versche bloosen

[p. 135]

 

Van myn meysjes kaecken roosen,

 

'tBloetje snoepte wanse sliep

 

Dat daer over wraecke riep

 

't Glibbrigh graentje spart daer heenen

 

't Houd de spot met al myn steenen,

 

Vat ick het, het wil te noo,

 

Van syn al te taeyen stroo,

 

't Hoofje wort myn heet, het talen

 

Wil ick 't op den gront verhalen?

 

Neen, 't waer jammer hals ghekrast,

 

Daer soo schoone Koorn opwast.

P. C. Hooft.