Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[p. 146]

[Amaril mijn waerde Son.]

Toon: Ziphoni, &c.

AMaril mijn waerde Son,
Gist’re eer den dagh begon,
Kreegh ick in ’t gesicht,
Het lieve licht
Vws ooghen,
En de schoonheydt van u wel-ghemaeckte Le’en,
Maer mits Philander ’t Vee
Quam weyden, neffens onse Schapen.
Gingh hy mee.
Waer door het scheen,
Dat mijn geluck,
Doen was in druck
Herschapen,
Mits ick dacht in stilt by u te zijn alleen.

2   Cloris, nu ’t de tijdt ghebiedt,

‘k Bid, ay! melt my u verdriet,
Want wy nu alleen,
Zijn met ons tween,

[p. 147]

 

Laet hooren

 

Wat u deert dat ghy so bitter weent en klaeght?

 

Ach Amaril, mijn ziel

 

Houdt ghy ghekluystert, door u schoonheidt,

 

Ach, ick viel!

 

‘k Beken ghy vraeght,

 

Aen my om Min.

 

Maer de Herderin

 

Vol braefheidt,

 

Die ghy seght dat ghy met haert en sin behaeght.

 

3   Is u hart vol sware pijn?

 

Sy sal u gheneester zijn:

 

Neen, niemant niet,

 

Kan mijn verdriet

 

Ghenesen,

 

Als de geen die my geboeyt heeft en vermant,

 

Dies bid ick Harderin,

 

Laet doch u slaef ghenae verwerven,

 

Toont weer min,

 

V los Verstant,

[p. 148]

 

Dwinght my mijn hert,

 

Soo ghy volherdt,

 

‘k Wil sterven,

 

So ick u bedriegh, mijn Lief, daer is mijn hant.