Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)
(1655)–Anoniem Amsterdamsche Vreughde-Stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 119]
| |
Stem: Alst Begint.
WAt heeft den Amstel al gespuys,
In ’t een of ’t ander Hoender-huys,
Men gaet pas thien voetstappen voort,
Of vinter kuf of kotjes,
En by de Harelemmer Poort,
Zijn wel een hondert schotjes.
2 En noch wat verder hebje daer,
Die Ieutsche Malbeck Swarte Saer,
Daer ist, Messieurs, ey segh hoe veel,
Dat men der u sal halen,
O mijn! daer isser soo een deel,
Men sou daer in verdwalen.
3 Catuysers Klooster is versien,
Met Nonnen en devote Lien,
Daer moet gewis Mirakel zijn,
Want yeder wil daer wesen,
Om van sijn smart en minne-pijn,
Seer haest te zijn genesen.
| |
[pagina 120]
| |
4 Geen Duyts, geen Deen, geen Poep, oft Wael
Oft ghy en vintser altemael:
Maer dit is noch te seer gemeen,
Het Wijfje mette Honden,
Die heeft een Meyt se hiet Heleen.
Och wasse niet geschonden.
5 Of gae by Iuffrouw Spillebout.
Die zelfs haer eygen Dochters hout,
En treckt gelijck, Boeckhoven dee,
De Huyt af met de kleeren,
Doch sy siet toe, dat hare niet mee,
’t Geluck als die mach keeren.
6 Of liever gaenwe zijn wy wijs,
Dich by de Schans tot kaet denijs,
Of ’t Paert van Troyen daer is slagh,
Voor allerly persoonen,
Doch die daer komt, niet af en mach,
Of kost hem goude kroonen.
7 Doch kennen dese ’t blinckent Goudt,
Ick weet wel wie daer meer van hout,
| |
[pagina 121]
| |
Dat is de duyvels Mennist’Ann’,
Die plaegh voor alle menschen,
Wie Heer, en Pol, jae selfs haer man,
Wel voor den duyvel wenschem.
8 Sy woont op ’t eynde van ’t Rockin,
Dan slaet het zijdel-straetje in,
Tot in de Nes, daer woont die Pry
Mary, die swarte kronje,
Die menigh Ionghman helpt in ly,
Door Stoffen, Zy, en Monje.
9 Mijn leven koom ick daer niet weer,
Ick hebt al ofgesien van veer,
Maer gae, wanneer my ’t uurwerck quelt,
Veel eer in ’t kalf-vels steeghje,
Daer krijgh ick Maeghdoms voor mijn gelt,
Seer haestigh met een veeghje.
10 Of onbesien ick weet wel waer;
Maer ’t is aen elck niet openbaer,
Men schenckter niet als voor een vrient,
En dat meest Rinsche wijntjes,
| |
[pagina 122]
| |
Daer is van ’t volckje datme dient,
Swijgh stil, ’t is tot Levijntjes.
11 En als je daer bent wech ghegaen,
Daer is een huys niet veer van daen,
Ick wenscher mijnen vyandt in,
Maer waerschou al mijn vrinden,
’t Gout achtm’er koper, ’t zilver Tin
Wanneerj’er wat wilt vinden.
12 Dat ’s in de Welvaert van het landt,
Maer inde Beurs is ’t Misverstant,
Kom gaenwe dan een straetje om,
Wat jonghs dat zietmen geeren,
Tot dat ick by Beatrix kom,
En by de Mofsche Deeren.
13 Of laet ons liever verder gaen,
Wat Duyvel leyter my oock aen,
Ick krijgh van alle kuff en kroegh
Een gruwelijck afgrijsen,
Gae selfs, je vinter noch ghenoegh,
Ick wilder geen meer wijsen.
|
|