Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[Lest als de Nacht-Goddin Diaen.]

Stem: Alst begint.

LEst als de Nacht-Goddin Diaen,
Haer glinster pruyck had aengedaen,
En dat een yeder vreuchde schepte,
En elck in Minne-lust,
Op het seerst’ sijn handen repte,
Hiel ick my gerust.

2   Ick sach hoe elck sijn lust volde

Ick haeckte na de soetheyt mee,

[p. 50]

 

Elck nam sijn Iuffer in de armen,

 

D’een kust en d’ander vleyt,

 

En ick, eylaes! och armen,

 

Blijf vol treurigheydt.

 

3   Daer song ‘er een, een vrolijck Liedt,

 

Gins trecke-beckt-men in ’t verschiet,

 

Wat verder in een doncker hoeckje

 

Slaet Cupido de maet,

 

Terwijl de Broeck het Doeckje

 

Nae haer wens verzaet.

 

4   Doen sach ick noch een mooije Trijn,

 

By ’t glinst’ren van de Mane-schijn,

 

Die kreegh haer buyck vol op een banckje,

 

Sy trock haer kleyne mont,

 

Recht of sy seyd’, ick danckje,

 

Ghy gheneest mijn wondt.

 

5   Maer moye Marry ginck het doen,

 

Dicht by haer Vaer op ’t nieuw fatsoen,

 

De Vader quam het spel te hooren,

 

Doen moest de arme knecht,

[p. 51]

 

Sijn neus in ’t pisgat booren,

 

Ach! hy sach so slecht.

 

6   En naeuwlijckx was dit spel gedaen,

 

Of daer ginck weer een ander aen,

 

Ick dacht, o nacht, wat brenght ghy kuren,

 

Die sulcke soetheydt siet,

 

Wie kan op ’t Bed dan duren,

 

Ick dacht om ’t slapen niet.

 

7   Maer als ick denck hoe menigh quant

 

Moet varen nae het warme Lant,

 

Die so by nacht de straet besoecken,

 

En hanghen gelt en lijf,

 

Aen de ghesteeven doecken,

 

Om wat tijdt-verdrijf.

 

8   Dan haet ick liever het gespuys

 

En gae veel liever vrolijck t’ huys,

 

‘k Wil om een Meyt gheen peper halen,

 

Of tot mijn groot verdriet,

 

Op d’ Heylige wegh gaen dwalen,

 

‘k Hou van ’t soenen niet.

 

Dirck Calbergen.