Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

Mey-liedt.

Toon: Nu sich ondankbaer toont, &c.

B Loosend' Aurora, Roos-verwig van wangen,
Spanden haer Wagen op Majaes mid-nacht;
Want se was met grooten yver bevangen,
Om met Diana te rijden ter Iagt:
Maer doense Iaegden, Door Bosch, en Dal,
Vonden sy Maegden, Een groot getal,
Die besig waren, Met Bloempjes te garen,
En toyden heur hayren, Met bly geschal.

[p. 221]

 

2 Sy songen daer een soo vrolijken Liedtje,

 

Dat sich het Bosje beweegde daer van;

 

De Herders die speelden daer elk op een Rietje,

 

Met den Geyt-voetigen hippelaer, Pan:

 

Dat dore Boomen, Door 't Lente-vyer,

 

Ia koele Stroomen, Ontvonkte schier:

 

De woelende Beeken, Die scheenen t' ontsteeken;

 

Mits hoorden ik spreken, Een geestig Dier.

 

 

 

3 Lof lieflijke Lente, gy die ons met Bloemen,

 

Heuvels, en Dalen, soo cierlik bepronkt,

 

Met duysent kleurtjes, waer door dat u roemen

 

d' Herdertjes, die gy het hertje ontfonkt

 

Wanneer se danssen, Vast handt, aen handt,

 

Gekroont met kranssen, In 't open Landt:

 

Gy doet de Herd'rinnen, De Herdertjes Minnen,

 

Dat yeder van binnen, Vol liefde brandt.

 

 

 

4 Siet hoe de Bloemen, en Kruyden der Hoven,

 

Die de Godinne Flora ons telt,

 

Schijnen de lieflijke Lente te looven:

 

Hoort hoe dat Phillis haer lof vermelt?

 

 

[p. 222]

 

Men hoortse schrillen, Op toonen hoog,

 

Men sietse drillen, Als ofse vloog:

 

De pluymige Dieren, De Lente ook vieren,

 

Met soet tierelieren, Voor yeders oog.

 

 

 

5 Spart'lende Visjes, in woelende Beeken,

 

Siet men nu bakeren op de vloet:

 

Ia alles wat leeft dat voelt sich ontsteeken,

 

Door Lentsche kragjes in 't edelste bloet:

 

Komt aertsche Eng'len, Aentrekkend' goet,

 

En helpt ons streng'len, Een Roosen-hoet,

 

Om op de vlechten, Van Flora te hechten,

 

Met d' Herdertjes knechten, Aen Amstels vloet.

J. Volhart.

Volhart in liefde.