Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[De pijlen die Cupido schiet, zijn van verscheyden kracht]

Stemme: Van prins Robberts mars.

D E Pijlen die Cupido schiet, Zijn van verscheyden kracht;
De een baert vreugt, d' ander verdriet, vol Goddelijke magt:
Dat heb ik laest bevonden, ach! Vol hoope, en vol vrees,
Niemant blijft ongeschonden ach! Door 't rekken van sijn Pees.

2 Dat heeft helaes! nu Celadon, Bevonden op die uur,
Als eerstmael quam die schoon Son, met haer soet oogs gegluer:
De stralen die gy Astrea, Geschoten hebt in 't hert
Van Celadon, die om gena, V bid door groote smert.

3 Denkt Schoone aen de droeve druk, Die gy gestadig voet,
Ik hoop met vrees naer mijn geluk, Doch strijding in 't gemoet,
Om dat u straffe stuerheyt staeg, My toont dees' tegen-sin

[p. 220]

 

Mijn boesem die is vol geknaeg, Vol wan-hoop door de Min.

 

 

 

4 En kan mijn trou, en dienst dan niet, Verlichte dees mijn smert;

 

Siet aen mijn lijden, en verdriet, Vermorster van mijn hert:

 

Astrea wreet, en soete Maegt, Mijn Leyster, Phœbus licht

 

Mijn pijn, voor 't Altaer sy geklaegt, Van u soet aengesicht.

 

 

 

Helaes! Lief, gy en acht my niet, Dies neem ik afscheyt hier,

 

En kies der golleven gebiet, O Lignon! schoon Rivier

 

Doet op u schoot ontfangt toch in, V armen Celadon,

 

Die door wan-hoop veracht sijn Min, ach niet meer leven kon.

Hoop geleyt.