Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 121]

Klachte
van
hare majesteuyt van Groot Bri-
tanjen; over 't onstuymig weder.

H Oe zijn de Goden soo op my verstoort,
Dat niemant niet mijn deer'lijk klagen hoort?
Wat doet hun trachten te vernielen
Soo groote Koninklijke Zielen?

2 Waerom of gy de Zee soo woest, en wildt,
O God Neptuyn! niet met u Drie-tant stilt?
Is haer den breydel los gegeven,
Om my te rooven van het leven?

[p. 122]

 

3 Waerom zijt gy op mijn soo seer verwoet?

 

Waerom dorst gy na mijn onnosel bloet?

 

Wat reden hebt gy te verstroyen,

 

Het Koninklijke bloet van Troyen?

 

 

 

4 Is 't om de Moort van Diophebus begaen,

 

Die Thetis-soon, uyt wraek-lust heeft verra'en,

 

Om dat hy Hector had verslagen?

 

Moet ik daerom noch straffe dragen?

 

 

 

5 Heeft niet Polexina volvoert de straf,

 

Doen sy gesleept wiert op Achillis Graf,

 

Daer Pirrus, heet in 't Maegde-moorden,

 

Den Dolk in haren boesem boorden?

 

 

 

6 'k Hoop niet dat gy u ook om Paris wraekt,

 

Om dat hy heeft een Griecxe-Hoer geschaekt:

 

Noch om dat hy, soo jonk van leven,

 

Een onrijp oordeel heeft gegeven?

 

 

 

7 Heeft hy niet selfs geboet voor dese schult?

 

Soo heeft de Moeder wel de wraek vervult;

 

Die oudt, in Ballingschap most dwalen,

 

En 't noodt-lot met haer bloet betalen.

 

 

[p. 123]

 

8 Of is 't om trots, die niet voldeed sijn plicht,

 

Doen Pergama wiert door u hulp gesticht?

 

Daer heeft Priaem we'er voor geleden,

 

Die met sijn Sonen is vertreden.

 

 

 

9 Doch soo de wraek maer is voldaen ten deel,

 

Volvoertse vry met my op 't Moort-Tonneel:

 

En wilt het overschot der Telgen

 

Van Troyen, in u keel, verswelgen.

 

 

 

10 Ik weet dat my de Moeder van de Min,

 

Om Paris wil, sal maken een Godin,

 

Die, schoon ik ben van u verswolgen,

 

Noch om te wreken sal vervolgen.

J. Volhart.

Volhart in Liefde.