Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 118]

De boelagie
van
Mars en Venus.

Toon: Beuvons Chantons rions.

MARS hoe verwoet, en wreet,
Moet noch voor Venus buygen:
Ia 't is den Bloed-hond leet
Dat sy haer man laet suygen
De minste soetigheyt,
Van hare Min:
En dat hy staeg niet leyt
In d' armen der Godin.

2 Vulcanus staeg in til
Om Wapen-tuyg te Smeeden,
Of yet wat Ioves wil:
Komt selven van beneeden,

[p. 119]

 

Vyt Lemnos rook'rich gat,

 

In Paphos Hof:

 

Dit maekt sijn Vrou soo rat,

 

(En geeft haer lust verlof)

 

 

 

3 Om Echteloos te gaen.

 

DeSon, sach haer eens leggen

 

By Mars; dit deed hy aen

 

De manke Smeeder seggen:

 

Die smeede flux een Net,

 

En spande dat

 

Soo geestig voor het Bed,

 

Daer Mars sijn vruchten at;

 

 

 

4 Dat hy noch sy, niet kond'

 

De Ledekant verlaten.

 

En Mulciber, die sond

 

Terstont om alle staten

 

Van Goon, en halve Goon,

 

Om dit te sien,

 

Tot wrake van sijn hoon,

 

Aen de verGoode lie'n.

 

 

[p. 120]

 

5 Wat schaemte hem beving,

 

Sy konde niet vertrekken,

 

Soo lang het Net daer hing.

 

Een yder hoord' men gekken,

 

Met hen te geyl gedoen,

 

Tot dat Vulcaen,

 

Ommeerder leet te hoe'n,

 

Het Net daer nam van daen.

 

 

 

6 De echteloose-min,

 

Hoe dicht hy wert gehouwe,

 

En bind men soo niet in,

 

Of hy doet naemaels rouwe:

 

Want het Alsienend' Licht,

 

De Eeuw'ge Son

 

Door-straelt tot in 't gewricht,

 

Van wat oyt denken kon.

't Verneerde Rijst.