Amsteldamse vrolikheyt
(1647)–Anoniem Amsteldamse vrolikheyt–
AuteursrechtvrijVervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen
[pagina 101]
| |
Stemme: Van de tweede Carileen.
K N V ik Kaerel wort beschult
Van d' Hertogin, sijn Hoogheyts Vrou
Diemen socht, tot haer Min,
Daerom ik gevangen bin
In mijn Kaemer: ach wat rou!
Nu ik doch niet melden sal
Aen sijn Hoogheyt, hoe het is geschiet:
Maer laet leven, veel eer,
Eer ik mijn Vorst, en Heer
Sou aen-doen quelling, en Verdriet.
Wie komt daer aen met Bloemtjes gegaen?
Ach! het is Leonora mijn Godin,
Engelin,
Mijn Vorstin
| |
[pagina 102]
| |
Die u Caerel komt verblijen,
In het droevigst' van u lijen.
2 Hou op Leonoor, niet schreyt;
Want u Caerel die en heeft geen schult
Daer hy me'e wort bestre'e:
Dus Godin west te vre'e.
Als gy haest nu hooren sult,
Soo sijn Hoogheyt mijn verhoort
Isset met d' Hertogin gedaen;
Want ik weet dat hy my
Sal ontslaen los, en vry:
Maer als hy d' onschult sal verstaen
Van mijn sijn Knecht,
Die soo vroom, en trou, oprecht
De'e, al 't geen sijn Heer hem maer geboot,
Ia in noot
Ik de doot
Sou voor hem graeg aenvaerden,
Voor mijn Prins, en Heer op aerden.
L. 3 Sacht Lief, ik sie daer Edel-li'en
| |
[pagina 103]
| |
Van het Hof, daer ginder komen gaen:
Nu ach! mijn Carel vaert wel,
Ik hoop 'k haest we'erom sel
By u zijn, gelijk ik heb gedaen:
Daer Lief vangt het Roosje soet,
Daer mijn aessem noch op leyt en sweeft:
Kust 'er bladertjes teer,
Daer 's de Roos, ach men Heer!
't Geen u. u Leonoor nu geeft,
Niet anders kan ik u doen waerde Man,
Door dien ik by u niet kan zijn.
Ach Iupijn! Helpt mijn,
Dat mijn Carel vry mach raken,
Door de onschult van sijn saken.
C. 4 Hoe haest mis ik daer het Licht,
Mijn lief, en waerde Leonoor,
Die verdweenen nu is,
Die schoonste ik nu mis,
't Geen u ter werelt oyt verkoor,
Moet ik langer van haer zijn?
| |
[pagina 104]
| |
Sal ik haest door quelling, pijn vergaen:
Want mijn leven is niet
Sonder haer als verdriet.
Ach! ach! wat wort mijn leet gedaen
Door u ontrou; fy Hertogin! wat rou
Hebt gy u selven al bereyt,
't Geen verbreyt,
En verspreyt
Sal worden, tot u schanden,
Door Borgonjes vaste Landen.
J. R. Een, ik meen. |
|