Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 105]

D'Onverduldige liefde, en raserny
van
graef Lodevvyk.

Stem: Van de tweede Carileen.

A Ch gy wreede Hartogin!
Waer toe doch so straf en opstinaet?
Wat 's d' oorsaek Vorstin?
Dat gy weygert mijn min,
En verschopt een Graeffelijken staet?
Wat heeft Leonoor in 't sin,
Daer ik weet dat gy geen ander tracht?
En mijn slaet voor het hooft;
Daer mijn sinnen gy rooft:
Dat ik loop als ydel van gedacht.

[p. 106]

 

Want gy het dee',

 

Ik hoor Borgonje stree,

 

Ik socht geen goet, noch staet, maer eer.

 

Dies gy we'er,

 

Hoort te meer,

 

Mijn begeer

 

Te versachten,

 

Daer gy nu mijn ziel doet smachten.

 

 

 

2 Waer dwaelt geest, vernuft nu beyd?

 

Is gescheurt 't ontroerde harsen blat?

 

Het verstant is heel wech:

 

Och! 'k en weet wat ik seg,

 

Soo heeft raserny het breyn bespat:

 

Gy weet de Hartogin u seyd',

 

Wie de oorsaek is van u verdriet

 

De Hartoogs Kamerling,

 

Hare liefd' we'er ontfing,

 

Als van Kleef, haer lief, de ziel verliet:

 

Fy Leonoor,

 

Geeft gy dien bok gehoor,

 

 

[p. 107]

 

Dien gek! die dwaes! die stijven bloet!

 

Ik van goet

 

Wijken moet,

 

Fy! als roet

 

Zijn u daden.

 

Hoe sal ik mijn wraek versaden?

 

 

 

3 Ik heb twee Soldaten trouw,

 

't Zijn de stoutste die 'k in 't Leeger had,

 

En om gelt-giften snoot,

 

Souden gaen in den doot:

 

Ia! al raekten sy op 't Duyvels pat,

 

Wreekt nu Lambrecht en Carsou,

 

Dese smaet, die mijn van Carel schiet,

 

Toont nu beyden u kracht,

 

Dat mijn pijn wat versacht,

 

En dat die Godin haer gunst mijn biet,

 

Als hy is heen,

 

Dat hy Stykx moet betre'en:

 

Soo krijg ik Leonoor tot Vrou,

 

Die mijn trou,

 

 

[p. 108]

 

Daer ik nou

 

Leef in rou,

 

Sal aen-vaerden:

 

Ach! soo is mijn vreugt op aerden.

 

 

 

4 Wee u, wee Graef Lodewijk,

 

Nu mislukt u voorgenomen daet,

 

O gy Schelms vertrekt,

 

Eer mijn tooren verwekt:

 

Hels gebroetsel komt mijn wraek versaet;

 

Wat ben ik meer als een lijk?

 

Ik verdwijn, ik stik, en smoor in brant:⁺

 

Daer, daer Caerel nu weer,

 

Daer, daer, vleyt hy sijn Heer

 

Om sijn Suster, doch hy moet van kant,

 

Leonora weent,

 

En Caerel die steent:

 

Ha Schellem, ik weet nu waer gy sint,

 

Ach! 't is wint,

 

't Geen mijn blint;

 

Ik mijn vint

 

 

+ Hy raest.

[p. 109]

 

Flauw van Leden:

 

Adieu, ik dael naer beneden.

Jan Meerhuysen.

Oordeelt na 't voorbeelt.