Amsteldamse vrolikheyt
(1647)–Anoniem Amsteldamse vrolikheyt–
AuteursrechtvrijVervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen
Stem: Van de tweede Carileen.
Sucht, weent, droeve Leonoor!
Vorstin, en nauwelijkse geen Vorstin;
Die voor Gout, en voor Sy,
Nu verruylt dese Py;
| |
[pagina 95]
| |
En vertoont een slechte Harderin:
Ik schrik dat ik vreugde hoor,
Van het dertel teeder Pluym-gediert,
Wiens helder’ keeltjes eel,
Met schaterend’ gequeel,
Door het Bosje vrolik tier-liert:
Vliet snellijk heen,
Met een naer gesteen:
Klaeght Kaerel, hoe Leanores hert,
Droeve smert, Heeft benert,
Daer sy in moet verdwijnen,
Soo sijn Fakkels niet en schijnen.
2 Cristallyne Water-vliet,
Al mijn klaegjes droevigh murmereert;
Ontroert de diepe Plas,
De Liese, en het Gras,
En getuyght wat droefheyt dat mijn deert:
Buyght ne’er, groen driftalligh Riet,
Dat wel-eer verstrekte ‘s Herders Fluyt
Aen ‘s Nimphjes lieve Ray
| |
[pagina 96]
| |
Met dertel Velt-geschray:
Weynig weet gy wat mijn klagt bediet:
Dit wars geblomt,
Dat met glory bromt,
Daer den Dou soo vol, en bars op leyt,
Is bereyt, En sich spreyt
Om Kaerle te ontfangen,
Ach! hoe lang valt mijn ‘t verlangen.
3 Of ik brakke traentjes stort,
En Kaerel treurt soo wel als ik:
Ach mijn lieve Grymalt!
Het gemoet mijn ontvalt:
Mijn teere zieltje krijgt een schrik,
Ik hoor een schaepje mort, en knort,
Waer ik sit, waer ik gae, of stae,
‘t Schijnt dat ‘t gewolde Vee
Niet anders roept als wee:
Fy laster fy fy Casandra,
Gy die de glans,
Des Vorstinnen krans
| |
[pagina 97]
| |
Ontoyt, en soo schandelijk bemorst:
Ach! hoe dorst, Oyt u borst
Borgonjens hulssels scheuren,
‘t Geen gy leyder sult betreuren.
4 Siet daer reyst mijn Morgen-star,
Mijn Son, mijn goude Daegeraet:
O Kaerel waerste Man,
Siet Leanora an,
Met bloempjes in dit treur-gewaet.
K. Wien sien ik ginder van veer,
Vrouw Leonora mijn Vorstin:
Wat luk, ô Hemel-Goon!
Zijt wellekom, mijn schoon’:
Men Vrou, ach wat doet u trouwe Min!
L. Wat droeviger dach
Die u Leanora treure doet;
Mijn ‘t gemoet, En mijn bloet
Ontroert, door de dade
Daer mijn Son is me’e belade.
| |
[pagina 98]
| |
5 Denkt wat schrik de tijng mijn brocht,
De Kleefse Graef gevangen leyt:
‘k Acht u mijn Vorst, en Heer,
En noch wel tien mael meer,
Slave nu van u Majesteyt:
Dit gebloemt heb ik gesocht,
‘t Geen vreught van minne werken kan;
Ik kus het Bloempje fris,
Mijn Kaerel vangt het wis,
Steelt de Kusjes daer we’er van.
K. Die vreught die ik hoor,
Ach! waer mee’e beloon u Kaerel die?
Ik bespie,
En ik sie
‘t Zijn al te groote lukken,
Die mijn Lodewijk sal ontrukken.
L.
6 Ach! mijn Kaerel, waerste Helt,
Vorst voor Kroon, noch Monarchy,
| |
[pagina 99]
| |
Set u hertje gerust,
En met Bloempjes maer gekust,
Ik verfoey des Graeven Heerschappy.
K. Lief mijn hert van vreughde smelt;
Vang ‘t Roosje Engel in u schoot,
Ik blijf u Dienaer, en Slaef,
En bid doch om u Graef.
L. Neen! Kaerel, Kaerel, Lief ‘t heeft geen noot,
Geen Assia,
Noch geen Affrica,
Noch geen Scepter en swaeyt soo hoogh
Dat mijn oogh,
Eenmael toogh
In binnenst’ van mijn ziele,
Daer ik steeds voor buyg, en kniele.
7 Troetel-Troosje aen mijn hert;
‘t Schijnt ik mijn Caerels lipjes voel:
O Hemel wat een vreught!
Wat doet mijn dit al deught?
| |
[pagina 100]
| |
Roose-blaetjes, ach wat gewoel,
Nu verdwijnt mijn droeve smart,
Dus ik het ongeluk verban.
Mijn waerste ‘k hoor gerucht:
Ha Kaerel ik neem de vlucht,
Wat gaet u Leanora an?
Vaert wel me-Vrouw,
Ik blijf u eeuwich Trouw,
In mijn hert, in mijn ziel, in mijn bloet.
L. Ach dat doet, Noch soo goet,
V Vrouw, en u Slaefinne
Die u eeuwig sal beminne.
A.V.B. Vyt d' een in d' andere Krijg. |
|