Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 91]

Maskurade.

SLuymer-slaepje, soete rust,
Mijn ziel verviel
In lust,
Daer den dauw ons kust,

[p. 92]

En sich onthiel,
Op ‘t klaver-groen gekriel,
Maer de geest
(Wel eer geweest,
Den Herder Calidon,
Die ik noyt beminnen kon)

[p. 93]

Die maeckt mijn laes bevreest.

2 Celidea seyd de schim,
Siet aen,
Daer staen
De Klim,
Van d’ onder kim,
Die door ‘t getraen,
V hartje noyt nam aen,
Maer of schoon
De doot komt doon,
Mijn lichaem Calidon
Noch mint, in Pier-woon
Sijn Celide, sijn Son.

3 Soete zieltje ach ik weet,
Ik klaeg,
En draeg
Met leet,

[p. 94]

 

Dat ik u aen deed,

 

In ‘t minnen traech,

 

Verdriet, en stuurse vlaech:

 

Calidon, ach Calidon!

 

Ik min u waer gy zijt:

 

Siet wat mijn hertje lijdt,

 

Tot ik Calidon von.

 

 

UYT.