Amsteldamse vrolikheyt
(1647)–Anoniem Amsteldamse vrolikheyt–
AuteursrechtvrijVervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen
Stemme: Soo lang is ‘t muysje vry.
WAnneer het Dachje dealt,
Mijn Vee seer treurig dwaelt:
Dan strekt mijn droeve geest tot mijne Herderin,
Die haer af-keerigh hout van mijn stantvaste Min.
2 Al kom ik voor haer deur,
En sucht, en klaegh, en treur,
En bid, en smeek, en ween: noyt kan haer harde hert
Tot my genegen zijn, hoe s’ ook gebeden wert.
| |
[pagina 71]
| |
3 Al klaeg ik klacht op klacht,
By Avont, of by Nacht,
By Morgen, of Daeg, en klare Sonne-schijn;
En wil sy even-wel niet mijn beminde zijn.
4 Ach! mijne droeve geest,
Die noyt en zijt geweest
Van u Meest’res verlicht, waer sal ik met u heen
Die voor u menighmael gesmeekt heb, en gebe’en.
5 Sal ik dan al mijn tijdt,
Die ik om u verslijt,
Bestadigh zijn gequelt: soo wensch ik dat de doot
My haest verrassen komt uyt dese groote noot.
Ronde. |
|