Amsteldamse vrolikheyt
(1647)–Anoniem Amsteldamse vrolikheyt–
AuteursrechtvrijVervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen
Stem: Wel wat hoor ik voor gerucht.
SIlvia, die soete Bruyt
Trat in een Schuyt,
Wijl op sijn Fluyt
| |
[pagina 72]
| |
Coridon vast speeld’ op Strant,
Dat de Beesjes,
En de Geesjes
Daelden uyt de Lucht, op ‘t Lant,
En hem deden onderstant
2 Met hun keeltjes, want haer krop
Geblaesen op
Tot in den top,
Vulden Bergen, Bos en Zee:
De Nayaden,
En Dryaden
Quamen al van liever-lee,
Op dit soet geluyt ook mee.
3 Iae ook het al-siende oogh
(Dat daer om hoogh
Aen ‘s Hemels Boogh
Licht de Werelt met sijn Pruyk)
Quam nieus-gierigh,
En heel vyerigh,
Om te weten stil ter sluyk
| |
[pagina 73]
| |
Wie soo speelden, wonder puyk.
4 Dus soo was ‘t verwondert al,
Beyd’, Bergh, en Dal
Door ‘t soet geschal;
Maer dees’ lieve Harderin,
Niet op ‘t Fluytje,
Maer op ‘t Schuytje
Stelden al haer hert, en sin,
Roeyden soo ten Stroom-waert in.
5 Maer helaes! wat ongeluk,
Of vreugd’ of druk,
(Hoe noem ik ‘t stuk)
Bracht dees’ Harderin in noot,
Want haer oogen
Die bedroogen
Haer, door dien dat sy schaem-root
Sach Coridons Pijpjen bloot.
6 Siet den Harder Coridon,
Die laetst af won
Sijn vrient Melon,
| |
[pagina 74]
| |
In het spel sijn beene Fluyt
Stak door ‘n hoekjen
Van sijn Broekjen
Ongeveer een hant-breet uyt:
Dit was d’ oorsaek dat sijn Bruyt
7 Door dit wonderlijk gesicht,
Haer riempjes licht,
En d’ Armtjes swicht,
En vast star-ooght op sijn Fluyt;
Wat doch dese
Pijp mocht wesen:
In ‘t gepeyns soor raekt de Schuyt
Eer sy ‘t weet ter Haeven uyt.
8 Met verhief sy in de Lucht
Een naer gesucht,
En bang gerucht
Komt u Silvia te baet:
Strak den Herder
Liep wat verder
Als de Klip, daer ‘t Baeken staet;
| |
[pagina 75]
| |
Brocht haer op een drooge Plaet.
9 Daer sprak hy doen met geklach,
Mijn Lief, ach! ach!
Wat onluk mach
V toch voeren uyt het Rak.
Swijgt gy Guytjen,
‘t Was u Fluytjen
Dat mijn bracht in ‘t ongemak,
‘t Welk flus door u kleeren stak.
10 Wel, is dit mijn Fluyt sijn schult,
Hebt maer gedult,
Ik wed gy sult
Alsoo ras als wy te Lant
Zijn gekomen,
Niet meer schroomen,
Maer u leeren, daer ‘s mijn hant,
Van mijn Pijp de rechte trant.
UYT. |
|