Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 60]

Lof-sang
aen
Thetus:
uyt Helidorus. Lib. 3.

Stemme: Almande Constantijn.

LOf Thetus,

 

Lof ô Zee-Godinne,

 

 

[p. 61]

(Nereus Dochter) och siet aen
Ons ne’er-slachtig minne,
voor u Soons gebeent ontdaen,
Door desen Helt,
dien tweeden Mars,
Die in ‘t yser wel soo bars
Verstrekten wis een waere beeld
dat gy hem had geteelt:

[p. 62]

Wy sullen branden
V Offerhande
Hier nu voor de Goo’n,
Ter eeren Achillus, Peleus Soon.

2 Die Pithus, uyt sijn Pirha teelden,
Dien Iongeling, die kloek
Aen de Phrijgen deelden
Hunnen val, en ramp en vloek.
Die het moorden van Paris hant

[p. 63]

 

(Neffens Menelâus schant)

 

Soo uyt-genoomen wreken kon,

 

Dat hy de kroon verwon

 

Van al de Grieken.

 

Diens trage wieken,

 

Van lant niet wilden af,

 

Voor hy Polaxina hielp in ‘t graf

 

 

 

3 ô Halve God (befaemt doorluchtig)

 

Wy soeken uwe gebeent,

 

Te Delphy, roem-ruchtig,

 

Daer gy uwe gunst verleent:

 

Toont ons nu hier, en overal,

 

(‘t Zy in alle noor geval)

 

V over-groote trouwigheiyt,

 

Soo zijn wy wel bevrijt.

 

Hout ons lant veylig,

 

Nu hier soo heylig

 

V Moeder wert gelooft,

 

Wy Kroonen steets met gout Thetus hooft.

J. N.