De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

Aerdig Trouw geval.

Voys, Ach myn alderliefste hert

LUysterd toe dienstmeysjes al,
ik moet u wat raers verhalen,
Geschied in d' Amstel palen
Een heel aerdig trouwgeval,
Een Ionkman stelden zijn zinnen,
Op zijn moeders Dienstmaegt schoon,
Die hy zo verkomt te winnen,
Dat zy by hem krijgt een Soon.

Als dit kind ter wereld quam,

Was dees maget heel verlegen,
Want haer Vrou die was haer tegen,
En was op dit paer so gram,
En sprak Soon gy zuld haer laten,
En maekt met dees maegt beding,
Geeft haer hondert schoon ducaten,
Die zy ook in dank ontfing.

Daer mee gaet dees maget heen,

Wenst haer kleyne kind de vreden,
En gaet haer terstond

[p. 84]

 

verkleden,

 

Fraey van boven tot beneden,

 

Als een Hoorense Boerin,

 

Krullelokjes aen het hooft,

 

want zy diene wou voor minne,

 

wie had 't immers oyt geloofd.

 

Daer mee met een frisse moed,

 

Ging dees maget met verkloeken,

 

Na haer Vrouwe besteeder soeken,

 

Die zy daer ook juist ontmoed

 

Iuffrou huurden haer voor minne,

 

over haer zoete lam

 

Dit was heel wel na haer zinne,

 

dat zy by haer Kindje quam.

 

Sy bedagt dan weer met spoed,

 

om wat selsaemst te beginnen,

 

Maer de Iongman zijn zinnen,

 

Heeft geneygt op staende voet,

 

want ziet als het Kindje schreyden,

 

Song sy wist Papaetje dan

 

Dat mamaetie met verblyden,

 

U dus minde zoete man.

 

Dit zingse dan altemet 't geen de Ionman misselyk dogte,

 

Dat hy het wel ondersogte,

 

En daer nauwelijks op let,

 

En neemd waer gelegentheden

 

En spreekt dese maget an,

 

wat singt gy somtijds voor reden,

 

die ik niet begrijpen kan.

 

wel sprak sy laet dog mijn heer dese zang u niet vervelen

 

mag ik met het kind niet spelen

 

Ik zing dit somtijds wel meer,

 

Og bend gy het mijn Annaetje,

 

benje 't Lief of benje 't niet

 

mijn staet voor mijn soete maetje,

 

Gy hebt eenen teken siet.

 

Onder 't hayr op 't voorhoofd dan:

 

Ik bespeur het waer te wesen

 

Gy zijt mijne uitgelesen

 

Ik en twijfel niet meer an

 

wilt niet vreese mijn beminde

 

Daer is een diamant op trou

 

Gy suld mijn trouwigheid bevinden

 

Gy sult wesen mijn Vrou.

 

De jongman sprak zijn Moeder an,

 

onse meyd was lief en schoone,

 

In het hart spand zy

[p. 85]

 

de krone,

 

Maer men ook niet loochene kan,

 

dat dus minne is niet minder,

 

Schoon lief als onse meyd,

 

wel hoe klagen ons de kinder,

 

Heeft mama tot hem geseyd.

 

Eerst was 't met de meyd te doen,

 

wel sal die niet wonder wesen,

 

Nu weer met de min geprese

 

hoe bend gy so bijster groen,

 

had gy maer de meyt genomen,

 

So had gy de moer van 't kind,

 

Dan waerd gy weer uit dese schromen,

 

Om dat gy haer ook bemind.

 

Queld mamaetje daerom niet,

 

't sal hem al ten beste keren,

 

dan is 't end al mijn herdseeren,

 

Al mijn quelling en verdriet,

 

Geeft my maer het lieve mindje,

 

Dan heb ik het al te gaer,

 

De meyd en de moer van 't kindje,

 

Dan ben ik uyt het beswaer.

 

wel mijn soon wat 's dit geseyd,

 

Is dit onse maegd Annaetje,

 

Ia zy is 't sprak hy mamaetje

 

wel is 't anna onse meid,

 

heb ik die gehuurd voor minne,

 

wel ik ben daer in verward,

 

wel hoe kon zy dit versinnen,

 

'k sie sy draegt een moeders hert.

 

Daer in heeft sy niet misdaen,

 

nog geen quaet daer in bedreven,

 

Laet zy my dan maer vergeven

 

Dat ik haer heb laten gaen,

 

ik bid dan niet wild gedenke,

 

mijn misslage en abuis

 

want mijn soon sal ik u schenken,

 

kennen u voor kind in huys.

 

Nu gy kinders dan te saem,

 

wild maer spoedelyk gaen trouwen,

 

Treffelyk de Bruiloft houwen,

 

't Is mijn lief aengenaem,

 

Men zag daer met pragtigheden,

 

Trouwen dit geliefde paer

 

dienstmeysjes doet zo nu meden,

 

dan raekt gy uit het beswaer.