De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
AuteursrechtvrijStem, O dag O blyden dag
WAt is de liefde zoet en vol genugten,
Maer door de nijd zo baerdse droevig zugten,
Als twee vereent van zin,
Door een opregte min,
Verbonde zijn door trou,
Tot egte man en vrou
Een droevig stuk stel ik u hier te vore,
en vrienden wild dit lied met aendagt horen,
Hoe dat twee Liefjes waerd,
Te samen sijn gepaerd,
Sy leefden soet en wel,
En hadden geen gequel
| |
[pagina 82]
| |
De Ouders van de Bruid waren hier tegen,
En toonden haer zeer quaed en ongenegen,
om dat de dogter goed,
Had schat in overvloet,
En dese Ionkman koen,
Had niet om aen te doen.
Maer egter konnen zy het niet weer houwen,
Dat dese twee in deugd niet zouden trouwen,
maer na een korten tijd,
ontsteke zy met nijd,
En maken met'er spoed,
haer basterd van haer goed.
De jonge vrou die was bevrugt van 't kinde,
Haer Man gaet uit en reyst eens na zijn vrinden,
De barensnood quam haer,
Eylaes hoe langs hoe naer,
Sy baerden hups en schoon,
een brave Ionge Zoon.
Haer ouders op dit pas quame haer besoeken,
haer vader die begon terstont te vloeken,
hy sprak zijn dogter aen,
hoe zal 't met u vergaen,
U man is aen de wind,
Al met een venus kind.
Gy zijt in nood en hy gaet uit plesieren,
Met d'eene hoer of d'aer is hy aen 't zwieren,
dit was uit nijd en haet,
dat hy dit zeggen gaet,
haer moeder ook misdien,
die sprak ik heb 't gezien.
De kraemvrou was van 't kind maer out twe dage,
als zy dit quaet van haer man hoort gewagen,
uit list en pure nijd,
maer na een korte tijd,
de kraemvrou dit gelooft,
die wiert als dol van hooft
Sy grijpt het kind terstond al by zijn beenen,
En slaet het met het hooft tegen de steenen,
En sprak geh[e]el on[tz]int,
Leg daer jou duyvels kind,
Iou vaer als een schavuyt,
is met de hoeren uyt.
Sy neemd een mes aldaer ter selver stonde,
en heeft haer selfs tot'er dood gaen wonde,
sy steekt het in haer hert,
Aldaer sy lag vol smert,
so dat Moeder en kind,
Was door de dood verslind.
Geen uer daer na of siet de man quam keeren,
| |
[pagina 83]
| |
Weder na huys by zijn vrouwetje met eeren,
So dra als hy t'huis quam,
Haest die elend vernam
Als dat tot zijnder spijt
dit was geschied uyt nijd
Hy vond zyn vrouw al met haer kind verslagen
hy was maer uyt geweest omtrend tien dagen
eylaes wat droefheit groot
het leve hem verdroot
hy neemt een mes zeer straf
en steekt zijn hert ook af
De ouders van dit paer gingen beklagen,
haer nijdigheid is haer in 't hooft geslagen,
De moeder sprong met spoed,
Van boven in de vloed,
de Vader op dit pas,
Ging hem verbergen ras.
So komt den Heer tot zijnder tijd kastijden
Die d'egte trouw van haer Kinders benijden,
gy Ouders wie gy zijt
en stookt geen twist of nijd,
Gy Ionk getrouwe siet,
Gelooft benijders niet
|
|