De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
AuteursrechtvrijVoys: van deQuesel.
WEl lieve Kaatje,
Gy sijt een Weduwvrouw,
Ik zoek een praetje
te maken hier met jou,
Ik heb gesteld mijn sin,
Op u die ik bemin,
Al zijt gy oud van dagen,
Ik kom mijn hert en trou aen u opdragen.
| |
[pagina 71]
| |
Kaatje.
Maer Ioost die reden,
dat lijkt wel malligheid,
Wild van my treden,
En soekt een jonge meid,
dat past best by malkaer,
Ik ben haest sestig jaer,
Daer toe ga ik op krukken,
en gy een jonge quant,
dat sou niet lukken.
Ioost.
Ik heb geen sinnen,
In een Ionge maegt,
Om die te minnen,
gy syt die mijn behaegt,
dat jonge dartel goed,
Is al te trots van moed,
daer toe vol minne-streeken,
dat menig jonge quant,
Brengt in gebreken.
Kaatje.
Wel sou gy schromen,
dat was een groote spijt,
wat had ik aen een man,
Als hy [d]er niet dorst an,
Schoon dat ik loop met stelten,
Daer sou dog in mijn mond,
Wel boter smelten.
Ioost.
Ik sal u eeren
en doen so veel ik kan,
na u begeren,
als gy my maekt u man
Ik staen altijd bereid,
voor u tot dienstbaerheid,
gy sult u niet beklagen,
als gy niet gaen en kan,
sal ik u dragen.
Sy gingen trouwen,
men heeft met veel getier
Bruiloft gehouwen,
Vol vreugden en pleysier
De Bruydegom die song,
De Bruyd op krukke sprong,
De speelman by zint vel[t]en,
Die speelde na de maet,
op houte stelten.
Dit soete paertje,
Gingen te saem na bed,
't was moer en vaertje,
So sagtjes en wat net,
al ben ik stijf en oud,
ik ben eerst weer getrouwd,
sy sey mijn lieve Ioosje
Voldoet nog eens mijn lust
Al voor een poosje.
Maer de Bruys dogter,
die dansten hops en fijn,
de speelman brogter,
So meenig glaesje wijn,
Tot dat hy na sijn sin,
Haer kreeg al tot zijn min,
En haer zo dikwils kusten,
En deed met dese meyd,
sijn wil en lusten.
na eenige weke,
de dogter wierd gewaer,
| |
[pagina 72]
| |
Met veel gebreken,
sy was van kinde zwaer:
sy zey aen haer moer,
dat sy zou gaen voor hoer,
Yder zou mijn begekken
zoo gy mijn niet
zoekt te bedekken.
Sy ging beramen,
Sprak tot de dogter jent
Als gy moet kramen,
So houd u wat absent,
Ik zal het Ioosje klaer
Seggen dat ik ben swaer
Brengt mijn het kind dan nader:
Dan sal ik Moeder zyn,
En Ioost de Vader.
Ioost deed zyn besten,
Al met dit oude Wijf,
Maer op het lesten,
Hoord wat een raer bedrijf.
Sy zey ik ben bevrugt,
En Ioost moest op de vlugt,
Terstond een Vroedvrou halen,
al by dit oude wijf,
Al sonder falen.
Sy sprong op krukke,
en was wel half blind,
En kon niet bukken,
en nog quam daer een kind
Terwijle Ioosje gou,
Ging halen de Vroedvrou
Als hy t'huis quam by Kaetje,
sprak ieder hier 's een Kind,
dat lijkt zijn Taetje.
Ioost sprak verheven,
Is hier een kindje ras,
Daer ik mijn leven,
Altijd zo bang voor was,
Ik nam een oude vrouw,
om dat ik dogt sy sou
Geen kinderen voortbrengen,
Maer nu moet ik gestaeg,
suia suia singen.
Ioost ging voor Taetje,
en de dogter ging voor maegt,
Maer dit Papaetje,
Die heeft sijn trouw beklaegt,
Hy veegt het kind zyn gat,
En krijgt nog slagen sat,
Van moer en dogter styve,
Gy Ionkmans wagt u dog,
voor oude Wijven.
|
|