De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser (1736)

De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 65]

Een droevig Exempel, van twee die malkander beminden. Stem: Verlaet gy my verheven Siel. DE liefde is een band des doods, En somtijds vol van schrik en beven, So als in Switserland minjoot, Twee liefjes raekten om het leven Gelijk ons word vermeld, in brieven menigfout En pertinend verteld, Hoe dat een jonge held, Daer diende by een Heer, die had een dogter teer Dees Iongman was een spaense quant, sijn Heer die had in hem behage, hy was vernuftig in 't verstand, En ging dees dogter liefde dragen,
[pagina 66]
Waer door de jonge Maegt? Gequest door Cupido, hem weder liefde draegt So dat hy haer behaegt, to sy hebben haer lust uyt reyne min geblust Den Ionkman sprak wel liefste ziet, dit werk kan niet langer dueren, Of wy zullen met groot verdriet, Om soet vermaek moeten besuren, hier diend den raed geschaft, Of was zyn in gevaer, Om haest te zyn gestraft Sy hebben haer bedagt Te rysen na een stad, Daer hy zyn vrienden had Om daer te trouwen so behoord, Al in zyn Vaderlandse kusten sy waren past buiten de poort Of siet de maget moest al rusten Al in zyn veld, Digt by een harde Rots, Hebben sy haer gesteld, Sy waren haest gekneld, Want siet de Vader gram, Terstond haer volgen quam. vol gramschap ingenomen, 't was om te krygen dese twee, Maer als sy hem sagen komen, klommen sy op de top, Van dese steyle klip Ia heel Hy bragt verscheiden dienaers mee, En was tot boven op, de Vader boos van kop, Die dreigt haer ongemeen, Als hy se krygt beneen. De Vader hiet zyn dienaers daer Om haer te krygen in vermogen, Maer ziet die twee geliefde paer, En wouden dat nog niet gedogen, sy rolde na beneen Van boven neer de Klip so menig grote steen en dat so ongemeen Dat wie het maer geraekt Terstond het klimmen staekt Waer door de Vader als verwoed En dol van gramschap ingenomen Hy lied terstond opstaende voet Een groot party van boeren komen Die daer woonen omtrent Te klimmen op de rots Waren sy best gewend O droefheid en elend als zy dit sagen aen Haer uitkomst was gedaen Den Iongman sprak wel liefste soet Nu is
[pagina 67]
al onse hoop vervlogen, vald dog u Vader eens te voet, Als met de tranen in de oogen, En zegt dat wy door trouw, te saem verbonden zyn, Als egte Man en Vrouw, En toonen regt berouw, So zal hy jou en myn, Ligt wel genadig zyn. Sy sprak ik ken myn Vader wel, Ag! Ik en durf 't niet betonen, Want hy is wreed van aard en fel, Hy sou ons leven niet verschoonen, Of so hy t' myn al deet, So raek ik byt gespuys dat eeuwig spinne moet en gy myn naaste bloet raekte gewis van kant, Door strenge beul zyn hand Dat zou de grootste droefheyd zyn, Voor myn eylaes te moeten dragen, myn ziel vermold door angst en pyn, Het was voor my als helse plage Sa laet ons met er spoed, Op dese harde Rots Storten ons laetste bloet, Al hier op staende voet Door liefde onbesmet, Wesen ons Bruiloftsbed Geeft myn daer op de leste zoen, en wild u over my ontfermen, Ik sal het u ook weder doen, en vatten u in bey myn armen, uit reine liefde teer So laet ons van de Klip, storten van boven neer Dat was bey haer begeer, om door de liefde groot Te sterven de doot Sy waren zamen mond aen mond en arm door arm vast gebonden storten van boven op de grond en zyn so door de dood verslonden, het breyn barst uit haer hooft In 't aensigt van de Vaer Van't leven wreed ontrooft, de vader dit geloofd die sag dit schouspel aen Hy was niet eens ontdaen. Daerom gy ouders altemael Houd dit exempel in gedagten, spiegelt u dog aen dit verhael, en wild geen wrede Vader slagten Weerstaet u Kinders niet Als sy worden bemind, Of 't baerd een groot verdriet, Gelyk gy hier aen siet, hoe door de liefde groot, Twee liefkes syn gedood

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank