De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

Een nieuw Minne-Lied, tusschen een Jongman en een jonge Dogter

Voys: Van de Quesel.

MYn hoop mijn leven,
Flora mijn tweede Ziel,
Van God gegeven,
Die ik so waerdig hiel;
Gy zijt mijn liefste zoet,
Voor u sal ik mijn bloed
altijd stellen te pande:
Daer is een ring op trouw;
al van mijn hande.

al u flattatie:

Is al om niet gedaen:
En u diccatie,
Wild op een ander gaen:
gy zijt zoo

[p. 21]

 

vals van grond,

 

hoe speeld gy met de mond

 

Og! og; hoe kond gy prate,

 

Van Sterre Son en Maen,

 

als uitgelaten

 

Flora mijn Waerde,

 

Mijn alderliefste soet,

 

die ik op aerden

 

Uit reine liefden groet,

 

ik ben een jongen held;

 

Van liefde dat ik smelt;

 

de goden zijn getuigen,

 

dat ik voor u godin,

 

Sal neder buigen.

 

U karresseren,

 

Ionkman staet mijn niet aen

 

Wild retireren

 

en op een ander gaen,

 

Ik ken de Ionkers wel,

 

die door het minnespel,

 

So zoet weten te praten,

 

als een maegd is in gequel

 

gaen zy haer straten.

 

Godin mijn herte,

 

En zal noit van u gaen;

 

Voor dat mijn smerte,

 

En druk zal zijn gedaen;

 

Helpt mijn uit de nood,

 

Eer sal de bleeke dood,

 

mijn leven heel verslinde,

 

dat ik mijn lief haer schoot,

 

Ontrouw sou vinde.

 

Laet ons met eeren,

 

mijn liefste lief en hert

 

al doen verkeeren,

 

Ons droeve minnen smert

 

Een kusje voor u mond,

 

dat maekt mijn hert gesond,

 

laet alle droefheid varen,

 

dat wy in eer en deugt,

 

Te zamen paren.

 

Speel nu op snaren,

 

Op Bas Fiool en Fluit

 

gy Venus schare,

 

Flora die is de bruid,

 

Wild maken eenen dans,

 

al om die maegden krans,

 

gy maegden al gelijken,

 

danst met den bruidegom

 

En wild niet wijken.