De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

[p. 8]

Een nieuw Liedt van een avontuurlyke Wandelaer.

Stem: Ionkmans trekt uyttermuyten.

EEn tijd niet lang geleden,
Als ik mijn ging vertreden,
Savonds al vry wat laet,
soetjes door de Warmoes-straet,
Het was al in de maneschijn,
Vond ik een Meysje alleyn,
Al in haer stoepje staen,
En ik sprak haer aldus aen.

Aldersoetste vriendinne,

Vergadert gy hier u sinne,
Wat in u eenigheyd,
Sey ik alderliefste meyt,
Ag mogt ik in u geselschap sijn,
alderliefste hert van mijn,
Ik sou mijn lijf en bloed,
Stellen voor u Liefje soet.

Ia sey sy Ionkman aerdig,

U Persoon lijkt het waerdig,
Kom sit wat by my neer,
Want het is het moijste weer,
Mijn vrouw en meester zijn van huis,
Dat's voor mijn een droevig kruis,
Dien tijd vald my so lang,
Ook ben ik soo droevig bang.

Wy praten wat van 't minne

Ik raekte moitjes binnen,
Met dit soete venus dier,
Bloed

[p. 9]

 

wat hadden wy pleyzier,

 

Het was'er vetpot ende nagt;

 

Wierd heel mooitjes doorgebragt,

 

In vreugt en vrolijkheid,

 

met dese lieve dienstmeyd.

 

Wy raekten wat aen 't mallen;

 

Sy is voort neergevallen,

 

Op 't sagte Ledikant;

 

bluste wy ons minnebrand,

 

en doe sprak dese schoone blom

 

Ag waerd gy mijn bruidegom,

 

Liefste schenkt mijn u trou

 

En maek my dog nu u vrouw.

 

Doe sprak ik met betamen,

 

en dat sou ik mijn schamen?

 

Ik ben jou hartje Lief;

 

dankbaer voor u zoet gerief;

 

dan zat ik moytjes in de strond

 

Foey wel hey dat doet geen hont,

 

weet alderliefste zoet,

 

ogt mijn lust haest is geboet.

 

Oorlof gy dogters teere,

 

Strijd altijd voor u eere;

 

Doet niet als dese Maegt;

 

Die het kansje soo ligt waegt,

 

Soo hoeft gy u bedroefde daed,

 

Als het somtijds is te laet

 

Niet te beklagen wagt

 

U altijd voor vuil bejagt,