De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

Minnaers-klagt over het afsterven van zyn bruyd.

Stem: Alst begint.

GY Ionge Dogters die u steld tot minnen

En wird u zinnen niet zetten zo vast, want

[p. 6]

 

De Ionkmans sijn wankelbaer van zinnen,

 

Sy doen u dolen by dag en nagt.

 

Daer is mijn trouw schoon lief ik min geen ander,

 

daer is mijn trouw schoon lief neemt het in eer,

 

Maer so ik zie dat gy bemind een ander,

 

Ik neem 't jou en geeft jou nimmer weer.

 

O wrede dood wat heb ik u misdreven,

 

O wreede dood wat heb ik u misdaen,

 

Dat gy mijn Bruyd in best al van haer leven,

 

Met zulken pijn komt in het graf te staen.

 

Og og mijn hert begost mijn te beswijken,

 

Doen ik mijn Lief sag op de Barie staen,

 

En doen ik haer moest volgen agter 't Lijken

 

Ik meenden in mijn tranen te vergaen.

 

Doen ik aen 't graf quam daer zy in zonk binne

 

'k Viel op mijn knien en riep overluyd,

 

Adieu dan vrouw van mijn verdoolde zinnen,

 

Adieu mijn lief adieu mijn waerde Bruyd.

 

Son en Mane sterre en koele winden,

 

Komt helpt mijn uyt de wereld met'er spoed,

 

Want al wat in de wereld is te vinden,

 

Kan my noit geven zulken bly gemoed.