Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 196]

Stemme: Als Atlante doode, &c.

ALs ik met mijn Lief Clorinde

Onder groene Linde,

Zamen gingen, vont ick een geheimen lage dal:

Dat heel beschut,

En wonder nut,

Om myn beminde,

Daar in zoo zoet

Met een gewroet,

Te streelen met gemal.

'k Was noch nauwlijkx neer gezegen,

Of ick heb ontregen,

[p. 197]

 

Haar blancke boesem, met haar lie ve borsjes ront,

 

Waar door myn hert

 

Gedrongen wert,

 

Om iets te plegen,

 

Door 't Venus wicht

 

Die met zyn schicht,

 

Mijn herte hadt gewont.

Met dat ick haar Robijne lippen,

Drukte, liet ik slippen,

Myn handen by'er boesem en haar borsjes in:

Waar door myn ziel,

Haar kleur ontviel,

Door 't Minne-knippen,

Maar even-wel,

[p. 198]

 

Voltoit ick 't spel,

 

Met myne Engelin.

 

 

 

N. Nauta.