Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 133]

Voyse: Ik hoor de grendeltjes al van de deur.

ICk heb gehoort u Goddelijck gebet
Maar ach! dit warde my meer in het net,

Waar in ghy herten

Met groote smerten,

Kunt vangen o myn, schoone ziels voogdes
Segt ghy des avonds deez gebede les.

[p. 134]

2.

 

En kan ick nimmermeer door mijn gebeen

 

Door sucht en klacht, door droef heyt en gesteen,

 

Van u ontfangen

 

Waar naa 't verlangen,

 

Soo groot is, dat het my ter doot toe pijnt

 

Kan 't wesen dat ghy even steenich schijnt.

Helaas! wat uytkomst sien ick dan te moet
Mijn hoop mijn troost, myn wensch, myn wil, myn goet,

[p. 135]

 

Die mijne zinnen

 

Soo vierigh minnen,

 

Sal die zyn oorsaak, van een wrede doot

 

Helaas! helaas! uw wreetheyt is te groot.

Ghy snijt myn ziel en pijnicht soo een hert
Dat uw uit liefd, staagh opgeoffert wert,

Ick moet verschricken,

Wanneer u blicken,

Betonen onlust in mijn grootste vreucht
En blijdschap in mijn droevichste ongeneucht.

Doen ick u volchde schoone waart ghy gram,

[p. 136]

 

Uw wreetheit wast die dit ten quaatsten nam,

 

Ick kon niet lyen

 

Dat ghy soudt Ryen,

 

En zyn van slaaf, en dienaar ongedient

 

Verschoon dan bid ik dienaar, slaaf en vrient.

FINIS.