Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Stemme: O Flora ydel is u roem.

HElaes! bedroefde jonge Maeght,
Met recht mach ick wel droevich klagen
In myn jonge dagen
Nu 't myn memandt vraacht,
Ach! dat de Moode quam in 't landt,
Dat Vrijsters vrijde, 't waar dan hupts en kant,
Ick socht zoo lang ick vont,
Een pleyster tot myn wont.

[p. 126]

2.

 

Maar ach! die Moode is noch niet,

 

De Vrijsters die moeten verbye

 

Tot men haar komt vrye

 

Ach wat groot verdriet!

 

Ick heb verbeyt zoo meenich jaar,

 

Geen Vryer komt eens kijcken, hoe ick vaar;

 

Men spreekt my nimmer toe;

 

Dit leven ben ick moe.

En daar ick ben zoo braaf van leên,

Mijn neus en montje wel besneeden
En voorts al mijn leeden
Syn vol aardigheden,
En daar ick sie soo meenich kruck,

[p. 127]

 

Van mancke scheele, ja die hebben 't luck,

 

Die spijt die is te groot

 

Ick treur my by na doot.