Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 122]

Toon: 'k Heb mennich Pint en Kan.

TReurt, vry silvere Bron
Die myn betraande klacht
Gewoon sijt aen te hooren,
Want toen eerst begon,
Met lieffelijcke kracht,
De liefd my te bekooren
Door 't blicxems soet gelonck
Geraackt van een Goddin
't Verlieft gemoed ontfonck
En blaeckten tot haer Min ^.//.

Ghy weet hoe dickmaal dat

[p. 123]

 

Myn ziel haar droef heyt stort

 

En doet myn oogen kraanen

 

Soo dat u soete nat,

 

Soo soudt als peeckel wort

 

Door brackheyt van myn traanen,

 

Wanneer ick aan u kant,

 

Met innerlijck gesucht,

 

Klaagh hoe myn Amarant

 

Voor myn getrouheyt vlucht ^.//.

Schoon d'Echo 't droef geschal

Van 't jammerlyck geschrey,
Brengh voor haar waarde voeten,
Lacht met myn ongeval
En walcht voor myn gevley,

[p. 124]

 

En laet haer noyt versoeten,

 

Ach wreetheyt al te wreet

 

Gebooren tot mijn smart

 

Is dan mijn staedigh leet

 

De wellust van mijn hert ^.//.

Princes mijn droeve vreucht

Die met een stuurs gelaet
Mijn lusten tegen spartelt
Ach voester van mijn Ieucht
Beglantst met u genaedt
Die in u liefde martelt;
Want blijft ghy even straf,
Soo zal de bleecke doodt

[p. 125]

 

Myn rucken in het graf,

 

En helpen uit de noodt ^.//.

FINIS.