Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Stemme: O wijn wat bistu, &c.

ACh Laura u schoonigheyd die doet,
Mijn hart gestadig blak'ren, als eenen Etnaes gloet:

Want in u soet gelaet,

U niemant boven gaet,

Al waar het puyck der vrouwen,

By uwe zy gestelt,

Ick weet wel datse souwen,

Van u glans zyn neêr gevelt.

Al waer het Menelaus, Heleen,

[p. 70]

 

(Die Paris hart dee blaeckren, door hare schoonigheên)

 

Noch Iuno in haer pronck,

 

Noch Venus in 't gelonck,

 

Al waert der Gooden kroone,

 

Of oock Diaan met een:

 

Soo konnen zy, o! schoone,

 

U niet duysteren, alleen.

Canetus^* oock by u niet heeft,

Schoon of zy eeuwigduurent, by de Lant-lieden leeft.

U schaat'rende keel,

Die doen verlijden heel,

Des Amstels vrye leden:

Want als g'eens besich zit,

En yemant daer komt treden,

Onthout ghy'er van 't doelwit.

* Een wonderhjcke Zangbster die haar naam onsterflijck gemaakt wierde.

[p. 71]

4.

 

En noch u gauwe ving'ren meê,

 

Die op de snare speele aengenamer dan Orpheê,

 

Die door zyn snaer geklanck,

 

Zoo wrede Dieren dwanck,

 

Om na zyn spel te hooren,

 

Maar ghy die doet voorwaar,

 

Mijn ziel in vreuchde smooren,

 

Als ghy roert u vreuchde snaar.

 

 

 

N. Nauta.