Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Toon: Iefuis, vostre beaute,

EEn nooyt volprese zon
Bekoorde Coridon,
Hy zach de glans van haar almogend licht,
En d'heerlijckheyt in 't Hemels aengesicht;
Ach! riep hy, fiere Maagd,

[p. 61]

 

Sie een Godin, uw Harders hert behaaght,

 

Hy stelt zyn zinnen,

 

Om u te minnen,

 

Want zyn vryigheyt

 

Nu vry te lyich lijdt.

Uw' boesem van albast.

Doch harder als een quast,
Fier op-gepronckt met ballen van yvoor,
Daar blaauwe ader-tackjes loopen door
Syn my in 't hart geprent;
Uw Coridon heeft zich na haer gewent,
Hy zoekt die lochjes,
Vol minne-tochjes,

[p. 62]

 

Voor zyn vuur'ge ziel,

 

Die in u banden viel.

Wel aen vergôôde schaauw,

Mijn ziel ick worde flaauw
Nu uwe glans des Minnaars oogh bekoort,
O wreede Nimf, die my het hart doorboort,
Gun dat mijn vreugd-geschal,
Op schat'ren mach op bergen en in dal,
Soo gaan zyn zinnen,
Weer tot het Minnen,
Want myn Vryigheydt
Te wonder lyich lijdt.

D.V. Haemstede.